Marcus 12:6 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

⁶ Do ḃí aige aon ṁac aṁáin, ionṁain: agus do ċuir sé eisean ċuca sa deireaḋ mar an gcéadna, ’g‐a ráḋ, Do‐ḃéarfaid urraim dom’ ṁac.

Na Ceiṫre Soiscéil agus Gníoṁarṫa na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara)

⁶ Dá ḃríġ sin, ó ḃí aige go fóill aon ṁac ró-ḋílis, ċuir sé eisean ċuca fosta san deireaḋ, ag ráḋ: Ḃéarfaiḋ siad urraim do mo ṁac.

Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

⁶ Aċ do ḃí aige aon ṁac aṁáin, ró-ḋílis; agus ċuir sé é sin ċúċa sa deire, agus duḃairt sé Taḃarfaid siad uraim dom’ ṁac.

An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

⁶ Aċd do ḃí aige fós éun ṁac, a ṁáin ionṁuin, agus do ċuir sé éisean mar an gceadna ċuca fá ḋeireaḋ, ag ráḋ, Do ḃéuruid síad onóir dom ṁac.

Marcus 12:6 Iomraidhean Croise

Maitiú 1:23

Féaċ, béiḋ maiġdean torraċ, agus béarfaiḋ sí mac, Agus do‐ḃéarfar Emmanuel mar ainm air, ainm ċialluiġeas, Dia linn.

Maitiú 11:27

Atá gaċ uile niḋ taḃarṫa ḋaṁ‐sa ag m’Aṫair: agus ní ḟuil aiṫne ag aoinneaċ ar an Mac, aċt ag an Aṫair; agus ní ḟuil aiṫne ag aoinneaċ ar an Aṫair aċt ag an Mac, agus ag an té gur toil leis an Mac a ḟoillsiú ḋó.

Maitiú 17:5

Le linn a ċainnte, féaċ, do leaṫ scamall lonnraċ orṫa: agus féaċ, an guṫ as lár an scamaill, aduḃairt, Is é seo mo Ṁac ionṁain, ’n‐a ḃfuil mo mór‐aoiḃneas; éistiḋ leis.

Maitiú 26:63

Aċt d’ḟan Íosa ’n‐a ṫost. Agus aduḃairt an t‐árd‐ṡagairt leis, Iarraim ort, i n‐ainm Dé ḃí, a innsin dúinn an tú an Críost, mac Dé.

Maitiú 3:17

agus, féaċ, guṫ ó neaṁ, aduḃairt, Is é seo mo Ṁac ionṁain ’n‐a ḃfuil mo ṁór‐aoiḃneas.

Marcus 1:11

agus ṫáinig an guṫ as na flaiṫeasaiḃ, Is tusa mo Ṁac ionṁain in a ḃfuil mo ṁór‐aoiḃneas.

Marcus 12:5

Agus do ċuir sé duine eile ċuca; agus do ṁarḃadar é: agus a lán eile; do ġaḃadar ar ċuid aca, agus do ṁarḃadar cuid eile.

Marcus 12:7

Aċt aduḃairt na scológa le n‐a ċéile, Is é seo an t‐oiġre; téanam, marḃaimís é. Agus béiḋ an oiġeaċt againne.

Marcus 9:7

Agus ṫáinig scamall ’n‐a dtimċeall do ċlúduiġ iad: agus ṫáinig an guṫ as an scamall aduḃairt, Is é seo mo Ṁac ionṁain: éistiḋ leis.

Lúcas 3:22

agus gur ṫuirling an Spiorad Naoṁ i rioċt corporḋa, i gcruṫ cuilm air, agus ṫáinig an guṫ as na flaiṫeasaiḃ, Is tusa mo Ṁac ionṁain; is ionnat‐sa atá mo ṁór‐aoiḃneas.

Lúcas 9:35

Agus ṫáinig guṫ as an scamall amaċ, aduḃairt, Is é seo mo Ṁac, mo roġa: éistiḋ leis.

Eoin 1:14

Agus do‐rinneaḋ colann de’n Ḃriaṫar, agus do ċóṁnuiġ sé ’n‐ár measc (agus do ċonnacamar a ġlóir, aṁail glóir Aon‐Ṁic an Aṫar), lán de ġrás agus d’ḟírinne.

Eoin 1:18

Ní ḟaca aoinneaċ Dia ariaṁ; an t‐Aon‐Ṁac atá i n‐uċt an Aṫar, do b’é d’ḟoillsiġ é.

Eoin 1:34

Agus do ċonnacas, agus ṫugas fiaḋnaise gur ab é Mac Dé é seo.

Eoin 1:49

D’ḟreagair Natanaél agus aduḃairt sé, A Rabbí, is tusa Mac Dé; is tusa Rí Israel.

Eoin 3:35

Gráḋuiġeann an t‐Aṫair an Mac, agus atá gaċ uile niḋ taḃarṫa aige ḋó ’n‐a láiṁ.

Eoin 5:23

ionnas go dtiuḃraḋ gaċ aoinneaċ onóir do’n Ṁac, fá mar ḃeireann siad onóir do’n Aṫair. An té naċ dtugann onóir do’n Ṁac ní ṫugann sé onóir do’n Aṫair do ċuir uaiḋ é.

Neaḃruiḋeaċ 1:6

Agus arís, nuair do‐ḃeir sé a ċéid‐ġein isteaċ san tsaoġal adeir sé, Agus déanaḋ aingle uile Dé aḋraḋ ḋó.

1 Eoin 4:9

Is mar so do noċtaḋ gráḋ Dé ḋúinn, gur ċuir Dia a Aon‐Ṁac féin isteaċ san tsaoġal ċum go mairfímís tríd.

3 Eoin 1:1

An seanóir ċum Gáius ionṁain, d’á ḃfuil gráḋ agam san ḃfírinne.