Maitiú 24:39 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

³⁹ agus níor ṁeaḃruiġeadar éinniḋ nó go dtáinig an díle agus gur scuab sí iad go léir léi; mar sin ḃéas teaċt Ṁic an Duine.

Na Ceiṫre Soiscéil agus Gníoṁarṫa na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara)

³⁹ Agus ní raiḃ a ṗios acu go dtí go dtáinic an díle, agus gur ṫóg sí ar ṡiuḃal uilig iad: is aṁlaiḋ fosta a ḃéas teaċt Ṁic an Duine.

Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

³⁹ Agus ní raiḃ ḟios acu go dtí go dtáinig an díle, agus gur rug sí ċun siúḃail iad go léir; sin mar a ḃeiḋ teaċt Ṁic an Duine.

An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

³⁹ Agus ni raiḃ a ḟios aca nó go dtáiníc an díle, agus gur ṫógaiḃ sé lé íad uile; is mar sin ḃías teaċd Ṁic an duine.

Maitiú 24:39 Iomraidhean Croise

Maitiú 16:27

Óir tiocfaiḋ Mac an Duine i nglóir a Aṫar mar aon le n‐a aingliḃ; agus annsin ċúiteoċaiḋ sé gaċ aoinneaċ de réir a ġníoṁarṫa.

Maitiú 24:3

Agus ’n‐a ṡuiḋe ḋó ar ċnoc na nOla‐ċrann, ṫáinig na deisceabail ċuige ar leiṫriḋ, g‐á ráḋ. Innis dúinn, cá ḟaide go dtiocfaiḋ na neiṫe sin ċum críċe? agus cad é cóṁarṫa do ṫeaċta, agus deiriḋ an tsaoġail?

Maitiú 24:30

agus annsin do‐ċífear cóṁarṫa Ṁic an Duine sa spéir: agus annsin caoiḋfiḋ ciniḋeaċa an doṁain, agus do‐ċífid Mac an Duine ag teaċt ar scamallaiḃ neiṁe le cuṁaċt agus le sárġlóir.

Maitiú 24:37

Agus fá mar ḃí i laeṫiḃ Naoi, mar sin ḃéas teaċt Ṁic an Duine.

Maitiú 24:40

Annsin béiḋ beirt ar an maċaire; tógfar duine aca, agus fágfar an duine eile:

Lúcas 19:44

agus buailfid ṫú ċum na talṁan, agus do ċlann atá istiġ ionnat: agus ní ḟágfaid cloċ ar muin cloiċe ionnat: toisc nár aiṫniġis an t‐am ’n‐a dtáinig Dia ċugat.

Eoin 3:20

Óir gaċ duine ċleaċtas an t‐olc bíonn fuaṫ aige do’n tsolas, agus ní ṫig sé ċum an tsolais, ar eagla go noċtfaiḋe a ġníoṁarṫa.

Gníoṁarṫa 13:41

Féaċaiḋ, a luċt tarcuisne, déanaiḋ iongnaḋ, agus téiġeaḋ siḃ i n‐éag; Óir atá obair d’á déanaṁ agam ’n‐ḃúr laeṫiḃ, Obair naċ gcreidfeaḋ siḃ, dá n‐innsiġeaḋ duine ḋaoiḃ é.

Roṁánaċ 1:28

Agus ó nár ṫoiliġeadar ċum eolas ar Ḋia d’adṁáil, ṫug Dia suas iad d’á ndroċ‐ṁeon féin, ċum neiṫe naċ cuiḃe do ḋéanaṁ;

2 Peadar 3:5

Óir is é is toil leo a ḋearmad, go raiḃ na spéarṫa ann fad ó, agus go raiḃ doṁan ann do rinneaḋ le briaṫar Dé d’uisce agus tré uisce: