Lúcas 5:4 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

⁴ Agus nuair do ḃí deireaḋ ráiḋte aige, aduḃairt sé le Síomón, Buail amaċ ar an doiṁneaċt, agus taḃraiḋ dol eangaiġe ag iascaċ.

Na Ceiṫre Soiscéil agus Gníoṁarṫa na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara)

⁴ Aċt nuair a stad sé de ċainnt, duḃairt sé le Síomon: Cuir amaċ ar an doiṁneaċt, agus leigigiḋ síos ḃur n-eangaċa ċun gaḃála.

Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

⁴ Nuair a stad sé de’n ċaint duḃairt sé le Símón: Gluais amaċ fé’n bpoll agus cuiriḋ amaċ ḃúr líonta ċun éisg a tógaint.

An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

⁴ Agus mar do sguir sé do laḃairt, a duḃairt sé ré Símón, Déunuiġ roṁaiḃ ar an nduḃaigéun, agus leigiḋ sios ḃir líontaġ ċum gaḃála.

Lúcas 5:4 Iomraidhean Croise

Maitiú 17:27

Aċt, an eagla go dtiuḃraimís scannal dóiḃ, imṫiġ‐se ċum na fairrge, agus caiṫ duḃán, agus tóg an ċéad iasc ṫiocfas aníos; agus nuair ḟosclóċas tú a ḃéal, do‐ġeoḃair píosa airgid ann: glac é sin, agus taḃair ḋóiḃ‐sean é ar mo ṡon‐sa agus ar do ṡon féin.

Lúcas 5:5

Agus d’ḟreagair Síomón agus aduḃairt, A Ṁáiġistir, Do ḃíomar ag obair ar feaḋ na h‐oiḋċe, agus níor ṫógamar éinniḋ; aċt ċeana, ó deirir‐se an focal, cuirfead amaċ an líon.

Eoin 21:6

Agus aduḃairt sé leo, Cuiriḋ an líon amaċ ar an taoḃ ḋeas de’n ḃád, agus do‐ġeoḃaiḋ siḃ. Do ċuireadar, mar sin, agus annsin níor ḟéadadar a ṫarraing, do ḃí an oiread sin éisc ans.