Lúcas 22:7 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

⁷ Agus ṫáinig lá an aráin gan laiḃín, nuair ba ċeart uan na Cásca do ṁarḃaḋ.

Na Ceiṫre Soiscéil agus Gníoṁarṫa na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara)

⁷ Agus ṫáinic lá an aráin gan deascaiḋ i n-arḃ éigean an ċáisc a ṁarḃaḋ.

Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

⁷ Agus ṫáinig lá an aráin gan giost, nuair ba ċeart an t-uan cásga do ṁarḃú.

An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

⁷ Aċd táinic lá a naráin gan laíḃín, ann ar ḃéigin an tuan cásg do ṁarḃaḋ.

Lúcas 22:7 Iomraidhean Croise

Lúcas 22:1

Agus do ḃí féile an aráin gan laiḃín, d’á ngoirṫear an Ċáisc, ag teaċt i n‐aiṫġiorraċt.

Lúcas 22:6

Agus do réiḋtiġ sé leo, agus do ḃí sé ag iarraiḋ faille ar a ṫaḃairt suas dóiḃ nuair naċ mbéaḋ na daoine ann.

1 Chum na gCoirinnteach 5:7

Glanaiḋ amaċ an sean‐laiḃín ar fad, ċum go mbéiḋ siḃ ’n‐ḃur gcnap úr‐nua, do réir mar tá siḃ gan laiḃín. Óir atá ár n‐uan cásca, is é sin Críost, íoḋbarṫa.