Lúcas 20:13 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹³ Agus aduḃairt tiġearna an ḟíonġuirt, Créad do‐ġéanad? Cuirfead mo mac ionṁain: b’ḟéidir go dtiuḃraid urraim dó‐san.

Na Ceiṫre Soiscéil agus Gníoṁarṫa na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara)

¹³ Agus duḃairt tiġearna an ḟíonġuirt: Cad é ḋéanfas mé? Cuirfiḋ mé mo ṁac múirneaċ; b’ḟéidir, nuair atċífeas siad eisean, go dtaḃarfaiḋ siad urraim dó.

Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

¹³ Ansan duḃairt tiġearna an ḟíonġuirt: Cad a ḋéanfad? Cuirfead ċúċa mo ṁac dílis féin; b’ḟéidir nuair a ċífid siad é sin go mbeiḋ uraim acu ḋó.

An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

¹³ Aċd a duḃairt tiġearna na fíneaṁna, Cred do ḋéana mé? cuirfiḋ mé mó ṁac gráḋaċ féin ċuca: do béidir an tan do ċifid é go dtioḃraidís onóir ḋó.

Lúcas 20:13 Iomraidhean Croise

Maitiú 17:5

Le linn a ċainnte, féaċ, do leaṫ scamall lonnraċ orṫa: agus féaċ, an guṫ as lár an scamaill, aduḃairt, Is é seo mo Ṁac ionṁain, ’n‐a ḃfuil mo mór‐aoiḃneas; éistiḋ leis.

Maitiú 3:17

agus, féaċ, guṫ ó neaṁ, aduḃairt, Is é seo mo Ṁac ionṁain ’n‐a ḃfuil mo ṁór‐aoiḃneas.

Lúcas 18:2

g‐á ráḋ, Do ḃí breiṫeaṁ i gcaṫair áiriṫe, fear naċ raiḃ eagla Dé sir ná beann ar ḋaoiniḃ aige:

Lúcas 18:4

Agus ní ḋéanfaḋ seisean é ar feaḋ tamaill: aċt ’n‐a ḋiaiḋ sin aduḃairt sé leis féin, Giḋ naċ ḃfuil eagla Dé orm, ná beann ar ḋaoiniḃ agam;

Lúcas 20:12

Agus do ċuir sé an treas duine: agus do leonadar eisean, leis, agus do ċaiṫeadar amaċ é.

Lúcas 20:14

Aċt nuair do ċonnaic na scológa é, do‐rinneadar conspóid eadorṫa féin, agus aduḃradar, Is é seo an t‐oiġre: marḃaimís é, ċum go mbéiḋ an oiġreaċt againne.

Lúcas 9:35

Agus ṫáinig guṫ as an scamall amaċ, aduḃairt, Is é seo mo Ṁac, mo roġa: éistiḋ leis.

Eoin 1:34

Agus do ċonnacas, agus ṫugas fiaḋnaise gur ab é Mac Dé é seo.

Roṁánaċ 8:3

Óir an niḋ naċ raiḃ ar ċumas do’n dliġe do ḋéanaṁ, de ḃriġ go raiḃ sé lag de ḃárr laige na colna, do‐rinne Dia é nuair do ċuir sé uaiḋ a Aon‐Ṁac féin i gcosaṁlaċt colna peacaṁla; is é sin, mar íoḋḃairt ar son an ṗeacaiḋ, do ḋaṁnuiġ sé an peacaḋ san ċolainn,

Galatiánaċ 4:4

aċt nuair ṫáinig an t‐am, do ċuir Dia uaiḋ a Ṁac, tugaḋ ó ṁnaoi, rugaḋ fá’n dliġe,