Lúcas 2:7 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

⁷ Agus rug sí mac, a céad‐ġein; agus d’ḟill sí i n‐éadaiġiḃ é, agus do ċuir sí ’n‐a luiġe i mainséar é, toisc naċ raiḃ sliġe ḋóiḃ sa tiġ ósta.

Na Ceiṫre Soiscéil agus Gníoṁarṫa na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara)

⁷ Agus rug sí a céid-ġein mic, agus ċuaċ sí i n-éadaċ ceangail é, agus leag sí i mainséar é, mar naċ raiḃ áit ar biṫ fá n-a gcoinne san tiġ ósta.

Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

⁷ Agus do rug sí a mac, a céadġein, agus d’ḟill sí i n-éadaiġiḃ é, agus ċuir sí ’n-a luiġe i mainséar é, mar ní raiḃ aontslíġ ḋóiḃ sa tiġ ósda.

An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

⁷ Agus rug sí mac a céudduine cloinne, agus do ċuir sí giobuil ċeangail na ṫimċeall, agus do ċuir sí na luiġe a mainséur é; do ḃríġ naċ raiḃ ait aca sa tiġ ósda.

Lúcas 2:7 Iomraidhean Croise

Maitiú 1:25

aċt níor aiṫin sé í nó go rug sí mac, agus ṫug sé ÍOSA mar ainm air.

Maitiú 13:55

Naċ é seo mac an tsiúinéara? Naċ dtugtar Muire ar a ṁáṫair? agus Séamas, agus Seosaṁ, agus Síomón, agus Iúdás ar a ḋearḃráiṫriḃ?

Maitiú 8:20

Agus aduḃairt Íosa leis, Atá uaċaise ag na sionnaċaiḃ, agus atá neada ag éanlaiṫiḃ na spéire; aċt ní ḟuil ag Mac an Duine áit ar a leagfaḋ sé a ċeann.

Lúcas 10:34

agus nuair do ċonnaic sé é, do ġaḃ truaġ ṁór dó é, agus do ċuaiḋ sé ċuige, agus do ċeangail sé a ċneaḋaċa, ag dortaḋ ola agus fíona orṫa; agus do ċuir sé ar muin a ḃeiṫiḋiġ féin é, agus ṫug sé leis é go tiġ ósta, agus ṫug sé aire ḋó.

Lúcas 2:6

Agus ṫarla, le linn dóiḃ ḃeiṫ annsin, go dtáinig am a seolta.

Lúcas 2:8

Agus do ḃí aoḋairí sa dúṫaiġ ċéadna ’n‐a gcóṁnaiḋe ar an maċaire, agus iad ag faire a dtréad san oiḋċe.

Eoin 1:14

Agus do‐rinneaḋ colann de’n Ḃriaṫar, agus do ċóṁnuiġ sé ’n‐ár measc (agus do ċonnacamar a ġlóir, aṁail glóir Aon‐Ṁic an Aṫar), lán de ġrás agus d’ḟírinne.

2 Chum na gCoirinnteach 8:9

Óir is eol daoiḃ grása ár dTiġearna Íosa Críost, giḋ go raiḃ sé saiḋḃir, gur éiriġ sé boċt ar ḃur son‐sa, ċum go n‐éireoċaḋ siḃ saiḋḃir de ḃarr a ḃoċtaine‐sean.

Galatiánaċ 4:4

aċt nuair ṫáinig an t‐am, do ċuir Dia uaiḋ a Ṁac, tugaḋ ó ṁnaoi, rugaḋ fá’n dliġe,