Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




Heṗesiánaċ 2:3 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

3 Do ċaiṫeamair‐ne, leis, ár saoġal tráṫ ’n‐a measc do réir ainṁianta na feola, ag cleaċtaḋ tola na feola agus na h‐intinne, agus do réir dúṫċais do ḃíomar ’n‐ár gclainn díḃeirge, ar nós daoine eile:

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

3 Agá raḃamairne uile mar an gcéudna nar gcoinḃearsaid a nallód a nainṁíanuiḃ na colla, ag taḃairt a tóla féin don ċoluinn agus do na smuáintiġiḃ; agus do ḃámar ó nadúir ar gcloinn na féirge, éaḋon mar ċáċ.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




Heṗesiánaċ 2:3
54 Iomraidhean Croise  

aċt tig cúram an tsaoġail, agus meallaḋ an tsaiḋḃris, agus an‐dúil i neiṫiḃ eile isteaċ ionnta, agus taċtaid‐sean an briaṫar, agus ní ṫugann sé aon toraḋ uaiḋ.


naċ ó’n ḃfuil, ná ó ṫoil na colna, ná ó ṫoil duine do geineaḋ iad, aċt ó Ḋia.


Is ó ḃúr n‐Aṫair, an diaḃal, siḃ‐se, agus is é mian ḃúr n‐aṫar is toil liḃ do ḋéanaṁ. Dúnṁarḃṫóir ab eaḋ eisean ó ṫosaċ, agus níor ṡeas sé sa ḃfírinne, óir ní ḟuil fírinne ann. Nuair do‐ḃeir sé an t‐éiṫeaċ, is uaiḋ féin laḃras sé: óir is bréagaire é, is é aṫair an éiṫiġ é.


an té do leig do na cineaḋaċaiḃ, ins na tráṫaiḃ atá imṫiġṫe, siuḃal ar a sliġṫiḃ féin.


Ar an aḋḃar sin do leig Dia le droċ‐ṁiantaiḃ neaṁ‐ġlana a gcroiḋeaċa féin iad; ċum a gcuirp féin d’easonórú eadorṫa féin:


Mar an gcéadna ḃí siḃ‐se easuṁal do Ḋia roiṁe seo, aċt fuair siḃ trócaire anois tré n‐a n‐easuṁlaċt‐san,


Aċt cuiriḋ umaiḃ an Tiġearna Íosa Críost, agus ná sanntuiġiḋ mianta na colna, ċum go ngéillfeaḋ siḃ dóiḃ.


óir na Cineaḋaiġ, naċ ḃfuil dliġe aca, nuair do‐ġní siad as a nádúir féin an niḋ órduiġeas an dliġe, giḋ naċ ḃfuil dliġe aca féin, atáid ’n‐a ndliġe ḋóiḃ féin:


Óir, má rinneaḋ réiḋteaċ idir sinn agus Dia tré ḃás a Ṁic, an tráṫ ’n‐a raḃamar ’n‐ár náiṁdiḃ, is móide an fáṫ, ar mbeiṫ do’n réiḋteaċ sin déanta, go slánóċar sinn tré n‐a ḃeaṫaiḋ.


Uime sin is móide an fáṫ, ar mbeiṫ fíréanuiġṫe ḋúinn tré n‐a ḟuil, go slánóċar sinn ó’n díḃeirg ṫríd‐sean.


D’á ḃriġ sin ná bíoḋ réimeas ag an bpeacaḋ ’n‐ḃur gcorp daonna, ċum go ngéillfeaḋ siḃ d’á ainṁiantaiḃ:


Óir atá a ḟios agam naċ longuiġeann deaġ‐niḋ ar biṫ ionnam‐sa, is é sin im’ ċolainn: óir is toil liom de ġnáṫ an deaġ‐niḋ do ḋéanaṁ, aċt ní ḟuil ar ċumas dom an deaġ‐niḋ do ċur i ngníoṁ.


Agus má’s toil le Dia a ḋíḃeirg do noċtaḋ, agus a ċuṁaċt do ċur i dtuigsin, gur ġlac sé go foiġdeaċ le soiṫiġiḃ feirge do cumaḋ ċum a scriosta;


Óir cia rinne duine ar leiṫ ḋíot‐sa? agus créad atá agat naċ ḃfuarais? agus má fuarais féin é, cad ċuige ḋuit ḃeiṫ ag maoiḋeaṁ, aṁail agus naċ ḃfuarais é?


Ó ṫárla na geallaṁnaċa sin ḃeiṫ againn, a ċáirde ionṁaine, glanaimís dínn féin gaċ smál colna agus spioraid, ag cur naoṁaċta i gcríċ i n‐eagla Dé.


Aċt do réir na Scrioptúra, atá cáċ i ngéiḃeann ag an bpeacaḋ, ċum go dtiuḃrṫaí an ġeallaṁain tré ċreideaṁ i nÍosa Críost do na daoiniḃ ċreideas.


’n‐a raiḃ siḃ ag siuḃal roiṁ ré do réir cúrsa an tsaoġail seo, do réir prionnsa cuṁaċta an aeir, an spiorad atá ag oibriú anois i gclainn na h‐easuṁlaċta.


Maidir le n‐ḃur saoġal roiṁe seo, cuiriḋ ḋíḃ an seanduine atá d’á ṫruailliú ag ainṁiantaiḃ na ceilge,


Agus siḃ‐se do ḃí lá de’n traoġal ’n‐ḃur gcoiṁṫiġeaċaiḃ agus ’n‐ḃur náiṁdiḃ ’n‐ḃur n‐aigne de ḋeascaiḃ ḃur ndroċ‐ġníoṁarṫa, atá


Aċt, a ḃráiṫre, níor ṁaiṫ linn siḃ ḃeiṫ i n‐ainḃfios i dtaoḃ na ndaoine atá ’n‐a gcodlaḋ, ċum naċ mbéiḋ cuṁa oraiḃ, mar ḃíos ar na daoiniḃ eile atá gan dóċas.


Ná bímís ’n‐ár gcodlaḋ, mar sin, ar nós daoine eile, aċt bímís ag faire, agus bímís ’n‐ár gcéill.


Aċt na daoine gur rún leo ḃeiṫ saiḋḃir, tuiteann siad i gcaṫú, agus i ngaiste, agus ’n‐a lán ainṁianta éigciallaiḋe, díoġḃálaċ, ḃáḋas daoine i n‐aiṁleas agus i ndamnú.


Óir do ḃíomar féin diṫ‐céilliḋe tráṫ, easuṁal, ag dul ar fan, fá smaċt ag ainṁiantaiḃ agus ag áineasaiḃ éagsaṁla, ag caiṫeaṁ ár saoġail le droċ‐rún agus le formad, fuaṫṁar agus sinn ag taḃairt fuaṫa d’á ċéile.


mar ḋéanfaḋ clann uṁal, gan géilleaḋ do na sean‐ainṁiantaiḃ do ċleaċtaḃar ’n‐ḃur n‐ainḃfios;


Atá súile lán d’aḋaltrannas aca, súile naċ scurann de’n ṗeacaḋ; ag meallaḋ na n‐anmann neaṁ‐ṡeasṁaċ; agus atá a gcroiḋeaċa cleaċta ar an sainnt;


Óir, ag laḃairt do mórḋálaċ as baoṫ‐ċainnt dóiḃ, bréagaid le h‐ainṁiantaiḃ na colna, le fonn macnais, na daoine atá ag éalóḋ ó’n dream atá ag siuḃal ar mearḃall:


Óir gaċ a ḃfuil san tsaoġal, ainṁian na feola, ainṁian na súl agus uaḃar an tsaoġail seo ní ó’n Aṫair atá siad, aċt ó’n saoġal.


Aċt ċeana is aiṫne nua atá agam d’á scríoḃaḋ ċugaiḃ, niḋ atá d’á ḟíorú san té sin agus ionnaiḃ‐se ċeana féin; óir atá an dorċadas ag imṫeaċt, agus atá an fíor‐ṡolas ag lonnraḋ ċeana.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan