Eoin 17:1 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)1 Do laḃair Íosa an méid sin; annsin, ag árdú a ṡúl ċum neiṁe, aduḃairt sé, A Aṫair, atá an uair tagṫa; taḃair glóir dod’ Ṁac, ċum go dtiuḃraḋ an Mac glóir ḋuit‐se: Faic an caibideilNa Ceiṫre Soiscéil agus Gníoṁarṫa na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara)1 Laḃair Íosa na neiṫe sin: agus ag tógáil a ṡúl suas go neaṁ dó, duḃairt sé: A Aṫair, ṫáinic an uair, taḃair glóir do do Ṁac, ċun go dtugaiḋ do Ṁac glóir duit-se: Faic an caibideilNa Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)1 Do laḃair Íosa an ċaint sin, agus ansan do ṫóg sé a ṡúile suas ċun na ḃflaṫas, agus duḃairt sé: A Aṫair, tá an uair tagaiṫe; taḃair glóire do d’Ṁac ionus go dtaḃarfaḋ do Ṁac glóire ḋuit: Faic an caibideilAn Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)1 Do laḃair Iósa na neiṫesi, agus ag tógḃáil a ṡúl ċum neime ḋó a duḃairt sé, A Aṫair ṫáinig a nuáir, taḃair glóir dod Ṁac féin, ionnus dtíuḃraḋ do Ṁac glóir ḋuitse mar an gcéadna: Faic an caibideil |