Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




Ḃfilippiánaċ 4:8 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

8 I ndeireaḋ scéil, a ḃráiṫre, gaċ a ḃfuil fíor, gaċ a ḃfuil uasal, gaċ a ḃfuil glan, gaċ a ḃfuil ’n‐a ḋíol gráḋa, gaċ a ḃfuil fá ḋeaġ‐ċlú; gaċ suḃáilce, gaċ éinniḋ atá ionṁolta, gur ab orṫa sin ḃéas siḃ ag smaoineaḋ.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

8 Tuille eile, a ḋearḃraiṫre, giḋ bé ar biṫe neiṫe atá firinneaċ, giḋ bé neiṫe atá trómġa, giḋ bé neiṫe atá ceart, giḋ bé neiṫe atá glan, giḋ be neiṫer as fíu gráḋ, giḋ bé neiṫe ar a ḃfuil deaġṫeisd; ma tá súḃailciġe ar biṫ, agus má tá molaḋ, go maḋ híad ḃías siḃ a smuáineaḋ.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




Ḃfilippiánaċ 4:8
67 Iomraidhean Croise  

Agus do ċuireadar ċuige a ndeisceabail i n‐éinḟeaċt le muinntir Ioruaiṫ, g‐á ráḋ, A ṁáigistir, atá a ḟios againn gur duine fírinneaċ ṫú, agus go múineann tú sliġe Dé i ḃfírinne, agus naċ ḃfuil beann agat ar aon duine: óir is cuma leat pearsa an duine.


óir do ḃí eagla ar Ioruaṫ roiṁ Eoin, mar do ḃí a ḟios aige gurḃ ḟear fíreanta naoṁṫa é, agus do ċoiṁéad sé slán é. Agus nuair d’éisteaḋ sé leis, do ċuireaḋ sé buaiḋirt aigne air, aċt ċeana d’éistfeaḋ sé leis go fonnṁar.


Agus aduḃairt sé leo, Is siḃ‐se an dream ṁaoiḋeas as ḃúr ḃfíréantaċt féin i ḃfiaḋnaise na ndaoine; aċt is eol do Ḋia ḃúr gcroiḋeaċa istiġ: óir an niḋ atá fá árd‐ṁeas i measc daoine, is gráin le Dia é.


Agus féaċ, do ḃí i nIarúsalem fear darḃ ainm Simeon; agus do ḃí an fear so fíréanta, diaḋa, agus é ag súil le sólás Israel: agus do ḃí an Spiorad Naoṁ air.


Agus féaċ, fear darḃ ainm Seosaṁ, do ḃí ’n‐a ċóṁairleoir,


An té laḃras uaiḋ féin, is í a ġlóir féin loirgeas sé; aċt an té loirgeas glóir an té do ċuir uaiḋ é, ata seisean fírinneaċ, agus ní ḟuil mí‐ċneastaċt ann.


Agus aduḃradar‐san, Córnélius ceanntúir, fear cráiḃṫeaċ go ḃfuil eagla Dé air, agus go ḃfuil árd‐ṁeas ag an gcineaḋ Iúdaċ uile air, fuair sé fógraḋ ó aingeal naoṁṫa fios do ċur ort‐sa teaċt ċum a ṫiġe féin, agus éisteaċt le briaṫraiḃ uait.


Agus Ananias, fear diaḋa de réir an reaċta, agus deaġ‐ṫuairisc air i measc na nIúdaċ do ḃí ’n‐a gcóṁnaiḋe annsin,


Uime sin, a ḃráiṫreaċa, toġaiḋ ’n‐ḃúr measc féin móirṡeisear d’ḟearaiḃ creideaṁnaċa atá lán de’n Spiorad, agus d’eagna, go gcuirfimíd i mbun n h‐oibre seo iad.


Siuḃlaimís go cneasta mar ḃéaḋ an lá ann; ní h‐é le ragairne agus le meisce, ní h‐é le drúis agus le h‐ainṁiantaiḃ, ná le bruiġin agus le formad.


Óir ní baoġal ar biṫ do luċt an déiġ‐ġníṁ na riaġlóirí, aċt do luċt an droċ‐ġníṁ. Arḃ ṁian leat ḃeiṫ gan eagla roiṁ an duine uġdarásaċ? déan an déiġ‐ġníoṁ, agus do‐ġeoḃaiḋ tú molad d’á ċionn;


Óir an té do‐ġní seirḃís do Ċríost ar an gcuma sin, do‐ḃeir Dia taiṫneaṁ ḋó, águs bíonn urraim ag daoiniḃ ḋó.


aċt is é an fír‐lúdaċ an té atá ’n‐a lúdaċ san taoḃ istiġ; agus is é an fír‐ṫimċeall‐ġearraḋ timċeall‐ġearraḋ an ċroiḋe, do réir an spioraid, ní do réir na scriḃinne; an té naċ molann daoine é, aċt go molann Dia é.


D’á ḃriġ sin ná taḃraiḋ breiṫeaṁnas i gcúis ar biṫ roiṁ an am, nó go dtagiḋ an Tiġearna ḃéarfas ċum an tsolais neiṫe atá foluiġṫe fá ḋorċadas, agus noċtfas rúin na gcroiḋṫe; annsin ġeoḃas gaċ duine a ṁolaḋ féin ó Ḋia.


Anois aṫċuinġim ar Ḋia naċ ndéanfaiḋ siḃ olc ar biṫ; ní h‐é ċum go measfaiḋe sinn ḃeiṫ ionṁolta, aċt le fonn go ndéanfaiḋ siḃ‐se an ċóir, agus go measfaiḋe sinne ḃeiṫ iondamanta.


fá onóir agus fá easonóir, fá ḋeaġ‐ċlú agus fá mí‐ċlú; mar ṁealltóirí,


Agus atáimíd ag cur bráṫar i n‐éinḟeaċt leis, fear go ḃfuil a ḋéiġṫeist san tsoiscéal leaṫta ar fud na n‐eaglais uile:


óir is mian linn gaċ niḋ do ḋéanaṁ go h‐onóraċ, ní h‐é aṁáin i ḃfiaḋnaise Dé, aċt i ḃfiaḋnaise na ndaoine.


Aċt is é toraḋ an Spioraid, gráḋ, aoiḃneas, síoṫċáin, fád‐ḟulang, muinntearas, maiṫeas, dílse,


Uime sin, ag diúltaḋ do’n ḃréagaireaċt, laḃraḋ gaċ duine agaiḃ an ḟírinne le n‐a ċóṁarsain: óir is baill d’á ċéile sinn;


(Óir atá toraḋ an tsolais i ngaċ saġas maiṫeasa, agus fíréantaċta, agus fírinne),


Seasaiḋ d’á ḃriġ sin, agus an ḟírinne mar ċrios timċeall ḃur gcuim, lúireaċ na fíréantaċta oraiḃ,


I ndeireaḋ scéil, a ḃráiṫre, déanaiḋ gáirdeaċas san Tiġearna. Ní ḟuil tuirse orm ag scríoḃaḋ na neiṫe céadna arís, aċt déanfaiḋ sé ḃur leas‐sa.


Siuḃlaiḋ go stuamḋa i dtaoḃ na ndaoine atá lasmuiġ, ag baint tairḃe as an uain.


ċum go mba cneasta ḃur n‐iomċar i súiliḃ na ndaoine atá lasmuiġ, gan ganntanas ar biṫ ḃeiṫ oraiḃ.


ar son riġṫe agus ar son na ndaoine atá árd i gcéim; ċum go gcaiṫfimíd saoġal suaiṁneasaċ, síoṫċánta, i ngaċ cráḃaḋ agus i ngaċ cneastaċt.


Agus ar an gcuma ċéadna, ní foláir do na mnáiḃ ḃeiṫ stuamḋa, gan ḃeiṫ bíodánaċ, aċt ḃeiṫ macánta, dílis san uile niḋ.


aċt ḃeiṫ ceannsa, síoṫċánta, gan sainnt: ḃeiṫ ’n‐a ḋuine riaġluiġeas a ṫeaġlaċ féin go maiṫ, agus go ḃfuil a ċlann féin fá smaċt le stuaim aige;


Ná leig d’aon duine beag‐is‐fiú do ḋéanaṁ det’ óige; aċt bí id’ eisiompláir do luċt an ċreidiṁ, i mbriaṫraiḃ béil, i mbéasaiḃ, i ngráḋ, i gcreideaṁ, i ḃfíor‐ġlaine.


deaġ‐ṫeist ḃeiṫ uirṫi ás uċt deaġ‐ġníoṁarṫa; má tá clann oilte aici: má ċuir sí fáilte roiṁ stróinséiriḃ, má niġ sí cosa na naoṁ, má ċug sí fóiriṫin ar luċt aindeise, má lean sí go díċeallaċ do gaċ saġas deaġ‐ġníṁ.


na sean‐ṁná mar ḃéaḋ máiṫreaċa, na mná óga mar ḃéaḋ siúraċa ann, go moḋaṁail ar fad.


aċt ḃeiṫ fáilteaċ, ’n‐a ċaraid do’n ṁaiṫ, ḃeiṫ ’n‐a ḋuine staidéarṫa, ionnraic, naoṁṫa, cneasta;


ṫug é féin ar ár son, ċum sinn d’ḟuascailt ó gaċ peacaḋ, agus pobal do ġlanaḋ ḋó féin, pobal díoġraiseaċ ċum deaġ‐oibreaċa do ċleaċtaḋ.


is é sin go mba ceart do na daoiniḃ aosta ḃeiṫ staidéarṫa, moḋaṁail, stuamḋa, slán san gcreideaṁ, san ngráḋ, san ḃfoiḋne:


dod’ ṫaisbeáint féin ar gaċ sliġe mar ṡompla i dtaoḃ deaġ‐ġníoṁarṫa; ag taḃairt teagaisc ġlain, ċéilliḋe, briaṫar folláin naċ féidir loċt d’ḟáġáil air;


Agus ní foláir d’ár muinntir féin a ḟoġlaim cionnas deaġ‐oibreaċa do ċleaċtaḋ, ċum gaċ niḋ atá riaċtanaċ do ṡoláṫar, ċum naċ mbéiḋ siad gan toraḋ.


Óir is d’á ḃárr fuair ár sinnsir deaġ‐ṫeist.


Guiḋiḋ orainne: óir creidimíd go ḃfuil coinsias glan againn, agus a ḟonn orainn maireaċtain go cneasta ar gaċ sliġe.


Is í is fíor‐ċráiḃṫeaċt i ḃfiaḋnaise ár nDé agus ár nAṫar, cuairt do ṫaḃairt ar na dílleaċtaiḃ agus ar na baintreaḃaċaiḃ i n‐am a n‐anró, agus gan leigint do’n tsaoġal a ṫruailliú féin.


Aċt an eagnaiḋeaċt atá ó neaṁ anuas, i gcéadóir atá sí glan‐úr, síoṫċánta, leis sin, ceannsa, so‐ċóṁairleaċ, gan cealg, gan fimíneaċt.


Ó ṫárla ḃur n‐anmanna ḃeiṫ glanta ag uṁlú do’n ḟírinne ḋaoiḃ, ċum fíor‐ġráḋ na mbráṫar do ċoṫú, taḃraiḋ gráḋ ó ċroiḋe go dúṫraċtaċ d’á ċéile:


Bíoḋ deaġ‐iomċar macánta i measc na bPágánaċ agaiḃ; ċum, giḋ go laḃrann siad ’n‐ḃur n‐aġaiḋ aṁail mar ḃéaḋ siḃ ’nḃur luċt mí‐ġníṁ, go dtugaiḋ siad fá deara ḃur ngníoṁarṫa maiṫe, agus go dtugaiḋ siad glóir do Ḋia i ló na cuarta.


Ṫar gaċ niḋ eile bíoḋ dian‐ġráḋ agaiḃ d’á ċéile: óir cuireann an grád clúdaċ ar a lán mór peacaiḋe.


Is í seo anois, a ċáirde, an dara h‐eipistil atá agam d’á scríoḃaḋ ċugaiḃ; agus san dá eipistil atáim ag brostú ḃur slán‐aigne agus ag múscailt ḃur gcuiṁne,


A ċlann ḃeag, ná taḃraimís gráḋ i mbriaṫraiḃ béil, ná leis an teangain: aċt i ngníoṁarṫaiḃ agus i ḃfírinne.


Agus gaċ aoinneaċ go ḃfuil an dóċas so ann glanann sé é féin, fá mar tá seisean glan.


A ċáirde ionṁaine, ná creidiḋ gaċ aon spiorad, aċt déanaiḋ froṁaḋ ar na spioraidiḃ, d’ḟéaċain an ó Ḋia atáid: de ḃriġ go ḃfuil a lán fáiḋe bréige imṫiġṫe amaċ san tsaoġal.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan