1 Eoin 2:2 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

² agus is eisean an t‐íoḋbarṫaċ, ní h‐aṁáin ar son ár bpeacaiḋe‐ne, aċt ar son peacaiḋe an doṁain ar fad.

An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

² Agus is eision an réiḋteaċ air son ar bpeacuiġne: ní ar son ar bpeacuiġne aṁáín, aċd air son an doṁuin uile mar an gcéudna.

1 Eoin 2:2 Iomraidhean Croise

Lúcas 14:22

Agus aduḃairt an seirḃíseaċ, A ṫiġearna, atá gaċ niḋ déanta de réir mar d’órduiġis, agus atá sliġe fágṫa fós.

Eoin 1:29

An lá ’n‐a ḋiaiḋ sin do ċonnaic sé Íosa ag teaċt ċuige, agus aduḃairt sé, Féaċ Uan Dé ṫógas peacaḋ an doṁain!

Eoin 12:32

Agus mise, má árduiġṫear mé ó’n talaṁ, tarraingeoċad ċugam na daoine uile.

Eoin 4:42

agus aduḃradar leis an mnaoi, Ní mar ġeall ar do ċainnt‐se ċreidimíd: óir d’éisteamar féin, agus atá a ḟios againn gurb é Slánuiġṫeoir an tsaoġail é go fíor.

Neaḃruiḋeaċ 2:17

Ar an aḋḃar sin ba ċóir go ndéanfaiḋe é cosṁail ar gaċ sliġe le n‐a ḃráiṫriḃ, ċum go mbéaḋ sé ’n‐a árd‐ṡagart trócaireaċ, ionnraic ins na neiṫiḃ ḃaineas le Dia, ċum cúiteaṁ do ḋéanaṁ as peacaiḋiḃ an ṗobail.

1 Peadar 2:24

an té d’iomċair ár bpeacaiḋe ’n‐a ċorp féin ar an gcrann, ċum, ar mbeiṫ ḋúinn marḃ do’n ṗeacaḋ, go mairfimís do’n ḟíréantaċt; agus do leiġeasaḋ siḃ le n‐a ċneaḋaiḃ.

1 Peadar 3:18

Óir d’ḟulaing Críost féin, aon uair aṁáin, ar son na bpeacaiḋe, an fíréan i n‐éiric na neiṁḟíréan, ċum sinn do ṫaḃairt ċum Dé; d’á ċur ċum báis san ḃfeoil, aċt d’á ḃeoḋaḋ san spiorad;

1 Eoin 1:7

aċt má ṡiuḃlaimíd san tsolas fá mar tá seisean san tsolas, atá cumann againn le ċéile, agus glanann fuil Íosa Críost a Ṁac ó gaċ peacaḋ sinn.

1 Eoin 3:5

Agus is eol daoiḃ gur foillsiġeaḋ é ċum peacaḋ do ċur ar ceal; agus ní ḟuil peacaḋ ar biṫ ann féin.

1 Eoin 4:10

Is ann atá an gráḋ, ní h‐é go dtugamar gráḋ do Ḋia, aċt go dtug seisean gráḋ ḋúinne, agus gur ċuir sé a Ṁac uaiḋ mar íoḋbarṫaċ ar son ár bpeacaiḋe.

1 Eoin 4:14

Agus do ċonnacamar agus do‐ḃeirimíd fiaḋnaise gur ċuir an tAṫair a Ṁac uaiḋ mar Ṡlánuiġṫeoir an doṁain.

1 Eoin 5:19

Is eol dúinn, leis, gur daoine le Dia sinn, agus go ḃfuil an saoġal ar fad fá ċuṁaċt na h‐ainspioraide.

Taisbeunaḋ 12:9

Agus do teilgeaḋ síos an dragún mór, an tsean‐naṫair niṁe, ar a dtugtar an Diaḃal agus Sátan, an té ṁeallas an saoġal ar fad; do teilgeaḋ síos é go dtalaṁ, agus do teilgeaḋ a aingle síos i n‐éinḟeaċt leis.