Kâo ăt tŏh hĭ hơdrăng kơiăng kâo hlak buh, tơtŭh hĭ kơdŭng ao phyung kâo ƀơi anăp gơñu laih anŭn laĭ tui anai, “Tơdah hlơi pô amăng ƀing gih ƀu ngă tui ôh tơlơi ƀing gơñu hơmâo ƀuăn rơ̆ng laih, Ơi Adai či tơtŭh tơbiă hĭ ƀing gơñu hrup hăng anai mơ̆n. Ơi Adai či mă pơđuaĭ hĭ sang dŏ gơñu wơ̆t hăng abih bang gơnam ƀing gơñu hơmâo laih anŭn ƀu či pioh glaĭ kơ ƀing gơñu gơnam hơget gĕt ôh.” Ƀơi mông anŭn, abih bang ƀing pơjơnum glaĭ pơ anih anŭn laĭ, “Amen,” laih anŭn gơñu bơni hơơč kơ Yahweh. Giŏng anŭn, ƀing khua djă̱ akŏ anŭn ngă tui hăng tơlơi ƀing gơñu hơmâo ƀuăn rơ̆ng laih yơh.