Markôs 1:7 - Hơdrôm Hră Rơgoh Hiam Hơnơ̆ng Đăr 20147 Laih anŭn anai yơh jing tơlơi Ñu pơtô, “Tơdơi kơ kâo či hơmâo sa čô mơnuih yom pơphan hloh kơ kâo, tơl kâo ƀu năng lăp ôh dưi tơkui klĕh brơi hrĕ klĭ juă Ñu. Faic an caibideilHră Ơi Adai Pơhiăp 20167 Ñu pơtô tui anai: “Pô rai tơdơi kơ kâo, jing mơyang hloh kơ kâo, laih anŭn kâo ƀu lăp ôh tơkui kleh hrĕ klĭ juă Ñu. Faic an caibideil |
Tui anŭn, Yôhan laĭ glaĭ kơ abih bang ƀing gơñu tui anai, “Kâo ngă baptem kơ ƀing gih kơnơ̆ng hăng ia đôč, samơ̆ hơmâo sa čô Pô hơmâo tơlơi dưi hloh kơ kâo či rai. Ñu jing Pô yom pơphan biă mă tơl kâo ăt ƀu năng lăp lơi kiăng kơ tơleh brơi hrĕ klĭ juă Ñu. Ñu yơh či ngă baptem kơ ƀing gih hăng Yang Bơngăt Hiam laih anŭn hăng apui.