“Ơ pơtao ăh, ih ƀuh sa čô ding kơna, jing pô rơgoh hiam anŭn, trŭn rai mơ̆ng adai laih anŭn pơhiăp kraih tui anai, ‘Dro̱m hĭ bĕ phŭn kơyâo anai hăng pơrai hĭ, samơ̆ pioh glaĭ bĕ tơpơ̆ng phŭn ñu hăng akha ñu anŭn, akă hĭ bĕ hăng hrĕ pơsơi hăng ko̱ng, laih anŭn lui raih hĭ bĕ phŭn anŭn amăng đang hơma hơmâo rơ̆k. Brơi bĕ mơnuih anŭn hra̱m mơsăh hĭ hăng ia ngo̱m adai laih anŭn hơdip hrup hăng khul hlô mơnơ̆ng glai, tơl tơjuh thŭn rơgao hĭ ƀơi ñu.’