Đaniel 10:2 - Hơdrôm Hră Rơgoh Hiam Hơnơ̆ng Đăr 20142 Ƀơi mông anŭn, kâo yơh, Daniêl, čŏk hia amăng klâo hrơi kŏm mơtam. Faic an caibideilHră Ơi Adai Pơhiăp 20162 Amăng khul hrơi anŭn kâo, Đaniel, hlăk dŏ rơngot hơning abih klâo hrơi kŏm. Faic an caibideil |
Giŏng anŭn, pô anŭn laĭ dơ̆ng, “Ơ Daniêl, anăm huĭ ôh. Yuakơ čơdơ̆ng mơ̆ng hrơi tal sa tơdang ih pioh tơlơi pơmĭn ih kiăng mă tŭ tơlơi thâo hluh laih anŭn pơluă gŭ ih pô ƀơi anăp Ơi Adai ih, Ñu hơmâo hơmư̆ laih hơdôm tơlơi iâu laĭ ih anŭn. Tui anŭn, kâo hơmâo rai laih kiăng laĭ glaĭ kơ hơdôm tơlơi ih iâu laĭ anŭn yơh.
Yêsu laĭ glaĭ kơ ƀing gơñu tui anai, “Hiư̆m ngă, tơdang met han hlak dŏ hơbĭt hăng ƀing gơyut gơyâo ñu amăng tơlơi phet, djơ̆ mơ̆ ƀing gơyut ñu anŭn čŏk hia? Ƀu djơ̆ ôh. Samơ̆ tơdang hrơi mông truh laih, laih anŭn arăng mă pơđuaĭ hĭ met han anŭn mơ̆ng ƀing gơñu, hrơi anŭn yơh ƀing gơñu či iâu laĭ kŏm ƀơ̆ng huă.”