Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




ZAKHARIA 10:2 - Kitab Sutji

2 Sabab apa kang diucapake dening terafim iku ala, lan para juru tenung iku wahyune goroh, dene impen-impen kang dikandhakake iku kothong, tuwin tanpa paedah panglipure. Mulane bangsa iku nglembara kaya pepanthan wedhus, lan nandhang sangsara marga ora ana pangone.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




ZAKHARIA 10:2
44 Iomraidhean Croise  

Nalika samana Pak Laban lagi lunga mbathili wedhuse, Rakhel banjur nyolong terafim duweke bapakne.


Ing kono Nabi Mikha banjur munjuk: “Kawula sampun ningali tiyang Israel sadaya sami buyar pating slebar wonten ing redi-redi kados menda-menda ingkang boten wonten pangenipun, awit saking punika Pangeran Yehuwah ngandika: Iku ora padha duwe gusti; cikben padha mulih menyang ing omahe dhewe-dhewe kanthi slamet.”


Dene kowe kabeh iku wong kang padha nutupi gorohmu, sarta padha dadi dhukun kang palsu.


Banget kothonge panglipurmu marang aku iku! Kabeh wangsulanmu iku mung apus-apus blaka.”


Wong iku nyata-nyata kaya-kaya padha ora ana, panggawe-panggawene tanpa isi, reca-recane cithakan iku angin lan tanpa guna.


Ingsun iki kang ngwurungake tandha-tandhane juru pameca goroh lan kang ngagem dolanan para tukang tenung; kang damel mundure para wong wicaksana, lan nyantuni kawruhe dadi kabodhoan;


Wong kang gawe reca iku kabeh tanpa guna, sarta barang-barang kang disenengi iku ora ana paedahe. Kang nyembah reca iku padha ora ndeleng lan ora sumurup apa-apa, mulane bakal padha kawirangan.


Sira bakal padha madhakake lan nandhing Ingsun karo sapa lan sira njejerake sapa, temah banjur padha?


Brahala iku kabeh bodho lan gemblung, piwulange dewa iku tanpa guna, awit iku mung kayu walaka.


Aku banjur munjuk: “Dhuh Pangeran Yehuwah! Para nabi rak sampun nyariyosi dhateng tiyang-tiyang punika: Sira ora bakal padha ngalami perang lan ora bakal katempuh ing pailan, nanging sira bakal Sunparingi tentrem rahayu, kang santosa ana ing kene!”


Saking panunggilanipun para dewaning para bangsa, ingkang tanpa gina punika, punapa wonten ingkang saged ndhawahaken jawah? Punapa langit piyambak saged nyukani jawah deres? Rak namung Paduka piyambak, dhuh Sang Yehuwah, Allah kawula, Andel-andel kawula ingkang nindakaken prakawis punika sadaya?


Wong iku padha kandha marang wong kang padha nyampahi sabdane Sang Yehuwah: Kowe bakal padha slamet! lan marang sadhengah wong kang mbeguguk nuruti tekading atine, kandhane mangkene: Kowe ora bakal nemu bilai!”


Lah, Ingsun bakal nglawan para nabi, kang medharake impene kang goroh, – mangkono pangandikane Sang Yehuwah; – lan kang padha ngandhakake iku lan nasarake umatingSun kalawan anggone goroh lan umuk. Ingsun iki ora tau ngutus lan dhawuh marang para wong iku. Wong-wong iku ora ana gunane babar pisan tumrap bangsa iki. – Mangkono pangandikane Sang Yehuwah.


Amarga wong iku padha meca goroh marang sira, karepe ngedohake sira saka ing tanahira, temah sira padha Sunbuyarake lan nemu karusakan.


Panjenengan dalem sampun miyarsakaken aturipun para nabi ingkang munjuk dhateng panjenengan dalem: Panjenengan dalem sampun ngantos karsa teluk dhateng Sang Prabu ing Babil! Amargi pamecanipun dora wonten ing ngarsa panjenengan dalem.


Dene mungguh sira kabeh, sira aja padha nggugu marang para nabinira, juru tenungira, juru mbatang impenira, juru bethekira, lan juru sikirira, kang kandha marang sira: Kowe aja padha gelem teluk marang raja ing Babil!


Nabi Yeremia banjur ngandika marang Nabi Hananya: “He Hananya, mara rungokna! Kowe ora diutus dening Sang Yehuwah, malah kowe ndadekake bangsa iki ngandel marang doracara,


Sanyata, mangkene pangandikane Sang Yehuwah, Gustine kang sarwa dumadi, Gusti Allahe Israel: Sira aja gelem diapusi dening para nabinira, kang ana ing tengahira, apadene dening para juru petungira, lan aja nggugu marang impen, kang diimpekake!


Wonten ing pundi para nabi panjenengan dalem ingkang sampun meca, bilih ratu ing Babil boten badhe nempuh perang nglawan panjenengan dalem saha nagari punika?


Israel iku kaya wedhus kang dibuyarake, dioyak-oyak dening singa akeh. Wiwitane dimangsa dening ratu ing Asyur, wekasane saiki balunge diklethak-klethak dening Nebukadnezar, ratu ing Babil.


kalawan sira Ingsun ngremuk para pangon lan pepanthaning wedhuse, kalawan sira Ingsun ngremuk petani lan sapi kang kanggo mluku, kalawan sira Ingsun ngejur para bupati lan para panggedhe!


Padha nambani tatune umatingSun, iku kaangep entheng, celathune: Tentrem rahayu! Tentrem rahayu! Nanging ora ana tentrem rahayu.


Wong iku padha nambani tatune putrining umatingSun, kang dianggep mayar bae, celathune: Tentrem rahayu! Tentrem rahayu! Nanging ora ana tentrem rahayu.


Para nabimu padha nyaritakake marang kowe wahyu kang cidra lan kothong. Padha ora mratelakake kaluputanmu supaya kowe banjur waras maneh. Wangsit-wangsit kang goroh lan nasarake kang dikandhakake marang kowe.


Amarga ratu ing Babil bakal ana ing dalan simpangan kono, yaiku ing wiwitane dalan loro mau, prelu arep nindakake patenungan. Panahe dikrocok, terafim dijaluki pituduh lan atining kewan katiti-priksa.


ing nalika iku wong nyumurupi wahyu-wahyu kang goroh tumrap sira lan nandukake patenungan apus-apusan marang sira – supaya banjur katamakake ing gulune para wong kang duraka lan ala, kang wus tumeka ing waktune bakal tampa pangadilan kang wekasan.


Marga saka mangkono tumuli padha buyar, awit ora ana pangone, temah banjur padha dadi mangsaning sakehe kewan alas. Wedhus-wedhusingSun padha buyar


Demi Ingsun kang gesang, – mangkono pangandikane Pangeran Yehuwah – ing sarehne wedhus-wedhusingSun nyata-nyata dadi mangsaning sakehe kewan ing alas, marga ora ana pangone, jalaran para pangoningSun ora padha mreduli marang wedhus-wedhusingSun, nanging mung padha ngengon awake dhewe bae, dene wedhus-wedhusingSun ora padha diengon,


Sabab wong Israel nganti suwe padha dedunung tanpa raja, tanpa pemimpin, tanpa kurban sembelehan, tanpa ngadegake tugu brahala, tanpa efod lan tanpa terafim.


He Yakub, Ingsun mesthi bakal nglumpukake sira kabeh, lan iya mesthi bakal nglumpukake kekarene Israel; Sunklumpukake dadi siji kaya wedhus kang ana ing kandhang, kaya pepanthan ana ing satengahe pangonan, temah kaanan banjur dadi rame dening kehing wong.


Apa gunane reca ukir-ukiran, apa iku ora diukir dening tukange? Apa paedahe reca cor-coran, guruning dora-cara iku, manawa iku diandelake dening kang gawe, mangka brahala-brahala kang digawe iku nyatane bisu?


Bilai pangoningSun kang goblog, kang ninggal wedhus-wedhuse! Tangane lan mripate kang tengen katempuha ing pedhang! Apusa banget lengene lan mripate kang tengen dadia lamur banget!”


ingkang ngirid lampahipun samangsa medal lan lumebet, saha ngirid lampahipun samangsa kesah lan dhateng, satemah pasamuwan kagunganipun Sang Yehuwah punika boten ngantos kados menda ingkang tanpa pangen.”


Mirsa wong akeh iku, trenyuh banget panggalihe marga saka welas; awit wong-wong mau padha katon sayah lan ora kopen kaya wedhus kang ora ana pangone.


Nalika Gusti Yesus ndharat, mirsa wong kang cacahe akeh banget iku, trenyuh panggalihe marga saka welase, jalaran padha katon kaya wedhus kang tanpa pangon. Panjenengane nuli wiwit memulang bab prakara akeh marang wong-wong mau.


mangka pratandha utawa mukjijat kang dikandhakake marang kowe iku kelakon temenan, sarta wong mau ngucap: Payo padha ngenut marang allah liyane, kang padha ora kokwanuhi lan payo padha ngabekti marang allah iku,


Wong lima kang maune lunga nelik tanah ing Lais iku banjur padha kandha marang para sadulure, tembunge: “Apa kowe padha sumurup, yen ing omah-omah kene ana efode lan terafime, apadene reca ukir-ukiran lan reca cor-coran? Lah saiki kowe padha ngretia temenan apa kang bakal koklakoni!”


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan