WAHYU 18:3 - Kitab Sutji

³ awit sakehe para bangsa wus padha ngombe anggur hawa-nepsune kang saru, sarta para raja ing bumi padha laku jina karo dheweke, tuwin para sudagar ing bumi wus padha dadi sugih marga saka hawa-nepsune.”

WAHYU 18:3 Iomraidhean Croise

YESAYA 47:15

Iya iku paedahe tumrap sira para tukang japa-matra iku, kang wus sira pindeng wiwit cilikira; padha sempoyongan menyang ing sakehing keblat, ora ana kang bisa ngluwari sira.

YEREMIA 51:34

Aku dimangsa, dijuwing-juwing dening Sang Prabu Nebukadnezar, ratu ing Babil, diselehake kaya mangkok kothong. Panjenengane nguntal aku kaya naga, kang wetenge kebak pangananku kang enak-enak, aku dibuwang.

YEREMIA 51:7

Maune Babil iku kaya tuwung kencana ana ing astane Sang Yehuwah, kang ngendemi wong salumahing bumi. Para bangsa padha ngombe anggure, yaiku jalarane padha dadi edan.

KIDUNG PANGADHUH 4:5

Wong kang kulina mangan kang sarwa enak, padha kaluwen ana ing lelurung, kang kulina linggih ing bantal gluga, padha nglemprak ana ing pawuhan.

NAHUM 3:4

Iku kabeh marga saka akehe pasundelan kang katindakake dening wong wadon tuna-susila, kang endah warnane lan ahli sihir, kang ngloropake bangsa-bangsa srana anggone laku jina, lan golongan-golongan srana sihire.

LUKAS 7:25

Utawa arep apa kowe mrana iku? Apa arep ndeleng wong kang manganggo sarwa alus? Wong kang manganggo endah lan kang uripe mewah iku panggonane ana ing kraton.

I TIMOTEUS 5:11

Nanging para randha kang luwih enom iku aja kokcatheti. Awit manawa kapanduk ing asmara kang misahake saka Sang Kristus, banjur padha kapengin omah-omah,

WAHYU 14:8

Banjur ana malaekat liyane maneh, malaekat kapindho, nusul, ngandika: “Wus rubuh, wus rubuh Babil, kutha kang gedhe iku, kang wus ngendemi sakehe para bangsa kalawan angguring hawa-nepsu laku jina.”

WAHYU 17:2

Kang dadi bedhangane para raja ing bumi, lan para wong kang manggon ing bumi wus padha mendem dening angguring bedhange.”

WAHYU 18:19

Banjur padha nguwur-uwuri lebu ing sirahe, sarta nguwuh-uwuh kalawan nangis lan sesambat pangucape: “Cilaka, cilaka kutha gedhe, kang raja-penine dadi marganing kasugihane sakehe wong kang duwe prau ana ing sagara, awit wis rusak sajrone sajam bae.

WAHYU 18:23

Padhanging damar ora bakal madhangi kowe maneh, lan swarane penganten lanang wadon ora bakal keprungu maneh ana ing kowe. Awit sudagar-sudagarmu iku maune padha dadi panggedhene bumi, marga saka sakehe bangsa wus padha kasasarake srana panenunganmu.”

WAHYU 18:7

patrapana panyiksa lan kaprihatinan, kayadene anggone wus ngrasakake kaluhuran lan kamukten. Sabab osiking atine mangkene: Aku lungguh ing dhampar kaya ratu, aku dudu randha, lan aku ora bakal tau prihatin.

WAHYU 18:9

Anadene para raja ing bumi, kang padha laku bedhang lan olah kamukten karo dheweke, iku bakal padha nangisi lan nggrantesake samangsa padha ndeleng pegane geni kang ngobong.