Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




MIKHA 4:8 - Kitab Sutji

8 Anadene sira, he, Manaraning-Pepanthan Wedhus, he, tenggere putri ing Sion, sira bakal katekanan lan kawengku maneh dening paprentahan kang dhisik, yaiku keprabone putri ing Yerusalem.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




MIKHA 4:8
23 Iomraidhean Croise  

Sawuse iku Israel tumuli budhal sarta nancebake tarube ana ing sabrange Migdal-Eder.


Nanging Sang Prabu Dawud bisa ngrebat kuthaning beteng Sion, yaiku kuthane Sang Prabu Dawud.


Palal bin Uzai iku mbangun ana ing ngarepe Pojok lan ing ngareping menara kang dhuwur lan munggul saka kadhatone Sang Prabu, cedhak ing platarane pajagan. Ing sandhinge kang mbangun Pedaya, bin Paros


He gapura, padha dhuwurna pucakmu. He lawang langgeng, padha kangkata, supaya Sang Ratuning Kamulyan tindak lumebet!


Gununge kang suci, kang munggul endah, iku minangka kasenenganing sajagad rat; gunung Sion iku prenahe adoh ing sisih lor, kuthane Sang Nata Agung.


Saking pungkasaning bumi kawula nyebut asma Paduka, amargi manah kawula lesu nglentrih, Paduka mugi karsaa nuntun kawula minggah ing redi parang ingkang kinggilen tumrap kawula.


Gulumu kadi menarane Sang Prabu Dawud, kang binangun kanggo nyimpen gegaman, tameng sewu cumanthel ana ing kono sarta gadane para prawira kabeh.


Ingsun bakal mangsulake para hakimira kaya biyen lan para penasehatira kaya ing sakawit. Sawuse mangkono sira bakal kasebut kutha kaadilan, kutha kang setya.”


Dina iki uga Asyur bakal leren ing Nob, ngacung-acungake tangane marang gununge putri Sion, tenggere Yerusalem.


Iku dipaculi lan watu-watune dibuwangi, nuli ditanduri wit anggur pilihan; banjur diadegi panggungan pajagan ana ing tengahe pakebonan mau. Panjenengane tumuli damel jogangan pameresan anggur; sarta ngajeng-ajeng supaya pakebonan iku metokake woh anggur kang becik, nanging jebul metokake woh anggur kang kecut.


Nanging ing jamanipun para ratu, Allahipun saindenging langit badhe ngedegaken satunggaling karajan ingkang boten badhe risak ing salami-laminipun, sarta pangwaosipun boten badhe pindhah dhateng bangsa sanes: karajan punika badhe nggecak sadaya karajan saha sami dipun sirnakaken, nanging karajan punika piyambak badhe madeg ing salami-laminipun,


Sawuse iku para wong suci kagungane Kang Mahaluhur bakal padha nampani paprentahan, lan bakal nyekel paprentahan iku ing salawas-lawase, malah langgeng ing salawase.


Sarta bakal ana juru pangentas kang padha munggah ing gunung Sion, prelu ngukum pagunungane Esap; Pangeran Yehuwah kang banjur bakal kagungan karajan iku.


He Yakub, Ingsun mesthi bakal nglumpukake sira kabeh, lan iya mesthi bakal nglumpukake kekarene Israel; Sunklumpukake dadi siji kaya wedhus kang ana ing kandhang, kaya pepanthan ana ing satengahe pangonan, temah kaanan banjur dadi rame dening kehing wong.


Iku bakal numpes sakehe kreta perang ing Efraim lan sakehe jaran ing Yerusalem, apadene gendhewaning perang bakal disirnakake. Sabanjure Sang Prabu iku bakal martosake bab katentreman marang para bangsa. Wilayah pangwaose iku gumelar wiwit saka ing sagara tekan ing sagara sarta saka ing bengawan Efrat tekan ing poncot-poncoting bumi.


He para wong tahanan kang kebak ing pangarep-arep, padha muliha menyang ing sajroning betengira! Ing dina iki uga sira padha Sunparingi sumurup: Sira bakal Sunparingi leliru tikel pindho.


He putri Sion, surak-suraka kang sora; he putri Yerusalem, giyak-giyaka! Lah ratunira ngrawuhi sira; Panjenengane iku adil sarta unggul, lembah panggalihe, nitih kuldi, belo anaking kuldi momotan.


Sarta saka Yakub bakal ana wong kang kwasa, kang bakal numpes para kang padha oncat saka ing kutha.”


“Padha ngrungokna pasemon liyane. Ana sawijining wong kang gawe pakebonan anggur, dipageri mubeng, sarta digawekake jogangan papan pameresan apamaneh panggung pajagan. Pakebonan mau banjur disewakake marang wong, tumuli mangkat lelungan menyang ing nagara liya.


Gusti Yesus banjur wiwit ngandika marang wong-wong mau kalawan pasemon: “Ana wong gawe pakebonan anggur lan dipageri mubeng. Nuli ndhudhuk jugangan papan pameresan sarta ngadegake panggung panjagan. Sawise mangkono pakebonan iku disewakake marang wong-wong kang bakal padha nggarap, banjur lelungan menyang tanah ngamanca.


banget anggone ngungkuli luhure sakehing pamarentah lan panguwasa sarta pamisesa tuwin karajan lan sadhengaha jeneng kang kena sinebut, ora ngamungake ana ing donya iki bae, nanging uga ing jaman kang bakal kalakon.


Lan ing kono ora bakal ana wayah bengi maneh, sarta ora susah nganggo padhanging damar utawa srengenge, amarga Pangeran Allah kang bakal madhangi, sarta wong-wong mau bakal padha mrentah kaya ratu langgeng ing salawas-lawase.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan