Wijimu sebaren ing wanci esuk, lan tanganmu aja koklerenake ing wanci sore, awit kowe ora sumurup, apa sing iki utawa sing iku kang bakal oleh gawe, utawa apa loro-lorone iku padha becik.
Mulane para sadulurku kang kinasih, kowe padha dibakuh, ditanpa gingsir, lan tansah di sregep anggonmu nglakoni ayahane Gusti! Awit kowe padha sumurup, yen ana ing patunggilaning Gusti, kangelanmu mesthi ora muspra.