2 “Adhuh muga karubedanku katrajua kalawan patitis, sarta kasrakatanku sinelehna ing timbangan!
“Saiki pasambatku dadi pambalela, astane menet aku, satemah aku sesambat.
muga aku ditimbanga ing traju kang tliti, ing kono Gusti Allah bakal uninga, manawa aku ora duwe kaluputan.
mangka bareng kowe dhewe wiwit ginepok, kowe banjur ngenes, bareng ketaman, ruhara atimu.
Ing kono Ayub banjur mangsuli, pangucape:
Ati iku ngrasakake kasusahane dhewe, dene wong liya ora bisa melu ngrasakake kabungahane.