AYUB 5:4 - Kitab Sutji

⁴ Anake padha ora kapitulungan, padha kaidak-idak ana ing saketheng, ora ana kang mitulungi.

AYUB 5:4 Iomraidhean Croise

AYUB 1:19

dumadakan wonten angin prahara dhateng saking pasamunan ingkang lajeng nempuh griya wau ing pojok-pojokipun sekawan; griyanipun rebah njugrugi para tiyang anem wau, temah sami pejah sadaya, namung kula piyambak ingkang saged oncat ngaturi uninga dhumateng panjenengan.”

AYUB 10:7

mangka paduka mirsa, bilih kawula sanes tiyang duraka, saha bilih boten wonten tiyang ingkang saged oncat saking asta Paduka?

AYUB 20:10

Anak-anake kepeksa golek sih-piwelas marang wong miskin, sarta tangane dhewe kudu ngulungake barang darbeke.

AYUB 27:14

manawa anake dadi akeh padha dadi pakaning pedhang sarta anak-putune bakal kekurangan pangan.

AYUB 8:4

Manawa anak-anakmu padha gawe dosa marang Panjenengane, mesthi wus dipasrahake marang pangwasane panerake dhewe.

JABUR 119:155

Karahayon punika tebih saking para tiyang duraka, margi sami boten ngupadosi pranatan Paduka.

JABUR 127:5

Begja wong kang endhonge dikebaki kalawan iku kabeh. Wong iku ora bakal nandhang wirang manawa rembugan karo mungsuh ana ing gapura.

JABUR 7:2

Dhuh Yehuwah, Gusti kawula, Paduka ingkang kawula suwuni pangayoman, mugi karsaa ngluwari kawula saking sakathahipun tiyang ingkang ngoyak-oyak kawula, kawula mugi Paduka luwari,

PANGENTASAN 20:5

Sira aja sujud utawa ngabekti marang iku, awitdene Ingsun, Yehuwah Allahira, iki Allah kang sujanan, kang males kaluputane bapa marang anak-putune, turun ping telu lan ping pat tumrap wong kang padha sengit marang Ingsun,

WULANG BEBASAN 24:7

Kawicaksanan iku kedhuwuren tumrap wong bodho, mulane ana ing gapura ora mbukak cangkeme.

AMOS 5:12

Awitdene Ingsun mirsa yen akeh durakanira lan akeh cacahe dosanira, heh kowe kang padha gawe sumpeking atine wong mursid, sarta kang padha nampani besel, lan kang ngiwakake wong miskin ana ing gapura.

YUSAK 20:4

Samangsa wong mau ngungsi menyang ing salah sawijining kutha mau, banjur ngadega ana ing ngarepe gapurane kutha, ngaturna prakarane marang tetuwane kutha iku; iki kudu gelem nampani wong mau ana ing kutha kono lan menehana panggonan kang kena dienggoni ana ing satengahe.