อิสะยา 11:9 - Iu-Mien Thai9 ตะฟ่าน เยียม เยีย เญย ธีง-เหฑ่ง บง เญย ต๋อง, น้าย เต๋ย กะน้าย ไม้ ห่อย, ไม้ โหฒว เหมียด. เหว่ย หฒุ ฮิ้ว เฒี้ยว เญย เมี่ยน ปวั๊ง เหฑ่ง ลู่ง เดี๊ย, ฮนั้ง ววม ปวั๊ง ค้อย นอ. Faic an caibideilIu-Mien Old9 ta'faanb yem yia Eei Zivb Revg Bov Eei txvj, naaiq teij ka'naaiq maiq hxig, maiq zruj myetg. weig zu'g hiuq zyruq Eei myenb pwavq Revg luvb Diaq, Navq uam pwavq Kxiq nx. Faic an caibideilIu-Mien New9 Da'faanh yiem yie nyei cing-nzengc mbong nyei dorngx, naaiv deix ga'naaiv maiv hoic, maiv zoux mietc. Weic zuqc hiuv Ziouv nyei mienh buangv nzengc lungh ndiev, hnangv wuom buangv koiv nor. Faic an caibideilฉบับอักษรลาว9 ຕະຟ່ານ ຢຽມ ເຢຍ ເຍີຍ ທສີງ-ເດສ່ງ ບົງ ເຍີຍ ຕ໋ອງ, ນ້າຍ ເຕີ໋ຍ ກະນ້າຍ ໄມ້ ຫ່ອຍ, ໄມ້ ໂຕສ໋ວ ໝຽດ. ເຫວີ່ຍ ຕສຸ ຮິ້ວ ຕສ໊ຽວ ເຍີຍ ມ່ຽນ ປວັ໊ງ ເດສ່ງ ລູ່ງ ເດ໊ຍ, ຮນັ້ງ ວວມ ປວັ໊ງ ຄ້ອຍ ນໍ. Faic an caibideil |
นิ่น อ๋อย เซี้ยม น้าย นอม กั๊วะ เหธา วั้ว นอม กั๊วะ กะญั์ว เญย สี่, หย่า เหว่ย ธั้ม-ฝีง เมี่ยน ตุ๋น สี่. นิ่น บัว ฯฒฯ เฒาะ นิ่น บัว เญย หฑุ ด๊าว ต๊า เป๋น ไล่ เปย๊ย, นิ่น บัว เญย ธัง ต๊า เป๋น พิด เดี๋ยง-ฆว่า เตว๊ย เญย ลิ่ม เงา. กั๊วะ เหธา กั๊วะ เหยียด ลิ์ว ไม้ แอ๋ง เบ๊าะ จ๋า, เยียม น้าย มี่ง ไม้ โหะ หลิ่น เบ๊าะ จ๋า เญย เจ๊า อ๊ะ.
เยีย ฯฒฯ อ๋อย ต้อ น้าย เต๋ย มี่ง เถา เยีย เญย ธีง-เหฑ่ง บง, หย่า ปุน นิ่น บัว เยียม เยีย เญย เต๋า เก๋า เญย เปย๊า ม่าย เฌียน-โย่ว. นิ่น บัว ปั๊ว เหฒี่ย เหธา ฝ่ง ห่อ เหฒี่ย เญย กะน้าย, เยียม เยีย เญย เหฒี่ย-ต้อง หอบ เยีย เญย เฮญี้ยว เญย. เหว่ย หฒุ เยีย เญย เปย๊า, เมี่ยน อ๋อย เห่ว หม่าน ฝีง เมี่ยน เต๋า เก๋า เญย เปย๊า.”
นิ่น บัว ฯฒฯ ต้อ เม่ย บัว เญย เหยียด ฒู้ง ก๋อ-โย์ว เยียม หม่าน กั๊วะ ต้าย เถา เยลูซาเลม, เม่ย เญย ธีง-เหฑ่ง บง, เหว่ย ฝ่ง ห่อ ปุน เฒี้ยว. นิ่น บัว ฯฒฯ เก้ ม์า, เก้ ม์า-เธีย, ง่ง เธีย, ล่อ เหธา ล่อ ท่อ.” น้าย เซ เฒี้ยว ก๊อง เญย หว่า. “นิ่น บัว อ๋อย ต้อ นิ่น บัว ฮนั้ง อิสะลาเอน เมี่ยน หล่ง ธีง-เหฑ่ง เญย จา-สี่ ตั๊บ ฝ่ง ห่อ เหฒี่ย เญย ล่าง หฒิ ต้อ เถา หฒั่ง เฒี้ยว เญย เปย๊า.”
เน่น เจี๋ย เญย เฒี้ยว, อิสะลาเอน เญย ทิน-ฮู่ง, ฮนั้ง น้าย ก๊อง, “เยีย ต้อ นิ่น บัว หฑวน ต้าย ปุน นิ่น บัว ตุ๊ หลง ฮนั้ง โล์ เญย เฒี่ยง โห่, นิ่น บัว เยียม ยูดา เต่ย-ปูง เหธา ยูดา เญย ฒี่ง, แอ๋ง หล่ง น้าย เต๋ย หว่า ก๊อง, ‘แป้ง ฟิม เยียม เญย ต๋อง, ธีง-เหฑ่ง เญย บง อ้า! โท้ เฒี้ยว เหธย ฟุ ปุน เม่ย.’
เยียม หน่าย มี่ง เก๊าะ-เมี่ยน ไม้ หฒุ แอ๋ง หฌาว กั้น เญย จวั่ง ล์าง เมี่ยน เหธา กั้น เญย ก๋อ-โย์ว ก๊อง, ‘เม่ย อ๋อย หฒุ ฮิ้ว เฒี้ยว. เหว่ย หฒุ นิ่น บัว เก้า ไฝ เจี๋ย เถา เก้า โฮล เจี๋ย เหยียด ฒู้ง ฮิ้ว ตุ๊ เยีย.” น้าย เซ เฒี้ยว ก๊อง เญย หว่า. “เหว่ย หฒุ เยีย อ๋อย กวั่ง นิ่น บัว เญย ฒุ์ย-หนิบ, ไม้ แอ๋ง จั๋ง นิ่น บัว เญย ฒุ์ย.”
เถา วั้ว หฒั่น เยีย อ๋อย เหว่ย นิ่น เหธา หล่ม-ฮวาง เญย เฮยี่ย ฒ่อย, เหธา ด๊าม-ลู่ง เญย เหนาะ, เหธา ญอง เดา เญย กะน้าย เหลียบ เจี์ย แหง่ง หว่า. เยีย หย่า อ๋อย ว้วด เน้า เยียม กั๊วะ กะญั์ว เญย จวัง-หฒิน เหธา หฑุ ด๊าว, หย่า ปุน เบ๊าะ จ๋า เญย เจ๊า ตั๋ง. เยีย หย่า อ๋อย ปุน นิ่น แป้ง ออน เญย เปว๋ย เหฌี่ย.