อิสะยา 10:1 - Iu-Mien Thai1 เหลียบ ไม้ แป้ง ฟิม เญย เล์ย-หลัด เหธา เฟี้ย ปุน เมี่ยน หฒุ เหฒย เญย เล์ย วั้ว เต๋ย อ๋อย หฒุ โค้ว อ๊ะ. Faic an caibideilIu-Mien Old1 lyepg maiq pcvb fim Eei leib latg Zauj fiaq pun myenb zu'g zeij Eei leid uaq teij xij zu'g Kruq a'q. Faic an caibideilIu-Mien New1 Liepc maiv baengh fim nyei leiz-latc caux fiev bun mienh zuqc zeix nyei leiz wuov deix oix zuqc kouv aqv. Faic an caibideilฉบับอักษรลาว1 ຫລຽບ ໄມ້ ແປ້ງ ຟິມ ເຍີຍ ເລີ໌ຍ-ຫລັດ ເຖສົາ ເຟ້ຍ ປຸນ ມ່ຽນ ຕສຸ ເຕສີ໋ຍ ເຍີຍ ເລີ໌ຍ ວົ້ວ ເຕີ໋ຍ ອ໋ອຍ ຕສຸ ໂຄ້ວ ອ໊ະ. Faic an caibideil |
เม่ย บัว หฒวด โอมลี ฮู่ง เอ๊าะ เญย เล์ย, เหธา นิ่น เญย ตอน, อาหับ ฮู่ง, เญย เฒ้ย-ฟุน โหฒว เญย เหยียด ฒู้ง. เม่ย บัว เอย เจี๊ยน นิ่น บัว เญย หฒะเอ๋ย โหฒว. เหว่ย น้าย เยีย อ๋อย ปุน เม่ย บัว หฒุ ป่าย ฮวาง เหฑ่ง, เยีย อ๋อย ปุน เม่ย บัว หฒุ เมี่ยน จั๊ด. เม่ย บัว อ๋อย หฒุ เตี๊ย หม่าน ฝีง เมี่ยน ฮว้วด เม่ย บัว.”
ก๊อง บั๋ว หล่ง เดี๋ยง โหฒว ต้าย เญย กะน้าย, ‘เญีย ต้าย ม่าะ!’ หย่า บั๋ว ไม้ ไฮ่ ก๊อง หว่า เญย หละเปย๊ย, ‘กุ๊น เจี์ย ซิน ต้าย ม่าะ!’ น้าย หญู่ง เมี่ยน อ๋อย หฒุ โค้ว อ๊ะ. น้าย หญู่ง กะน้าย ไฮ่ หฌาว หาย หญู่ง ไฟ? ม่าย เจียม ม่าย ญ่าน ปวัง เจี๊ยน กะเหญี่ย, กะญั์ว หย่า ไม้ ม่าย เหยียด เต๋ย เท้า เญย เฉีย.
“น้าย เต๋ย กั๊วะ เญย เมี่ยน อ๋อย ส่า แย้ แอ๋ง ฮว้วด ต้ง ฮี่ง นิ่น บัว วั้ว เต๋ย ไม้ เฒ์ย? นิ่น บัว ก๊อง, “‘เซียว กะน้าย ธั้มๆ เญย หย่า ไม้ เฒ์ย กั้น เญย กะน้าย วั้ว หญู่ง เมี่ยน อ๋อย หฒุ โค้ว อ๊ะ. นิ่น บัว ฮนั้ง น้าย โหฒว ด่ง หาย เล่า? นิ่น บัว หย่า เซียว เจี๊ยน เมี่ยน เญย ต๋อง-ต้าว กะน้าย ธั้ม เญย.’
นิ่น ก๊อง, “โคลาซิน มู้ง อ้า! เม่ย อ๋อย หฒุ โค้ว อ๊ะ. เบดไซดา มู้ง อ้า! เม่ย หย่า อ๋อย หฒุ โค้ว อ๊ะ. เยียม เม่ย บัว บุด๋ง โหฒว เจี๋ย วั้ว เต๋ย บัวะ ฮ่อง เญย สี่, สี ก๊อง เยียม ไทละ เหธา ไซดอน มู้ง โหฒว ธ้วด ต้าย นอ, วั้ว เต๋ย อี นอม มู้ง เญย เมี่ยน ฒู้ง ปุ๋ย เจี๊ยน ล่าม่า เดีย-โธว, เฒว์ย เจี๊ยน ซ้าย-ดุย, ปุน ธีง นิ่น บัว ก๊อย เฮญี้ยว กวั่ง ฒุ์ย เล่า อ๊ะ.
“เม่ย บัว เป้ย หฒะ เฮญี้ยว ฌ้วด หฌาว เล์ย เญย ฟิน-แซง เหธา ฟาลิสี เมี่ยน อ้า! เม่ย บัว อ๋อย ปวั้ง หฒุ โค้ว อ๊ะ. เม่ย บัว ต้อ แปะ ธิด, ท่ง เฮา เหธา เยี่ยน ซี เหฒียบ โก๊ว เญย เหยียด โก๊ว ฝ่ง ห่อ ทิน-ฮู่ง. เล์ย-หลัด หฌาว เก้า หล่ง เจี๊ยน เจี๋ย เญย เล์ย เซ อ๋อย หฒุ โหฒว แป้ง ฟิม, อ๋อย หฒุ ค้อ-เลี่ยน เมี่ยน, อ๋อย หฒุ โหฒว เฮญี้ยว หฒีง, มป่า เม่ย บัว ไม้ โหฒว. เม่ย บัว หอบ หฒุ ฮนั้ง น้าย โหฒว, หย่า อ๋อย หฒุ ไม้ ตู๋ง หละคุ เหฒียบ โก๊ว เญย เหยียด โก๊ว กะน้าย ฝ่ง ห่อ ทิน-ฮู่ง.
ไซ เมี่ยน เปย๊ย เหธา โก๋ว หฒั่ง ทิน-ฮู่ง เญย เปย๊า เญย แปง เยี้ยด ปวัด ฯฒฯ คี่ ขูง ค้าด เญย ก๊อง, “ต้อ นิ่น มี่ง ตีง เหฒียบ หฑั่ง จ๋า! ต้อ นิ่น มี่ง ตีง เหฒียบ หฑั่ง จ๋า ม่าะ!” ปีล้าด ก๊อง บั๋ว นิ่น บัว, “วั้ว หญู่ง เม่ย บัว กุ๊น ต้อ นิ่น มี่ง ตีง เหฒียบ หฑั่ง จ๋า อ๊ะ. เยีย ฒ่า ไม้ ธ้วด นิ่น ม่าย หาย หญู่ง ฒุ์ย.”