“Na man i amun di kenen, ‘Too fye i nimoam! Too ge fye na gsalig. Too ge gsalig di tukay fagotgu ge, taman ani, fagotgu ge i bong. Fusuk ge dini, na fakuf ge di klehewgu.’
“Kafnge én, agu, i Harì, talù agu di dad to gsen di kwanangu, mangu, ‘Gamu, dad gamdawat i kafye màgu, salu gamu dini di deg, na dnawatyu i kagot tagaan gamu mdà di kgimò i banwe.
Na i to makuf di kaskuya mila, funan too fgal faknalam i lawehan, du kayean nun untung. Na untungan ani lumak malmo. Kabay gito dad faglut, fgal ito di klaloito i Amuito Dyisas, du kayeito nun untungito landè gusenan.
Taman too bong kagsaligmi gamu di kagtayudyu i kdee kaflayam kel di gamu, du gadèmi ku tan i kaflayammi, lê gamu kaflayam, na gadèmi too glut tnabeng gamu Dwata, gambet i ktabengan gami di kaflayammi.
Kabay dad flanekgu kanbonggu nawa, fanlingeyu agu. Là kè glut na i dad to landè di tah tanà i dad mgalék Dwata, du fye nun too glut knunla, dunan i bong kafaglutla di kenen? Na laan ale kè nalék, du fakufan ale di kagotan di fulé duh i fakangan di to mbong nawa kenen? Hae, too glut ani.