10 هَ حُکمی که زِندگی وَعدَه دوعَش بَه، چِمِن مرگی باعیث بَه.
10 هَه حکم کن زندَگی وَعدَش دوعَه به، چمن مَردِ باعیث بَه.
چوم موسی اَ صالِحی درباره که شریعتی سَر پابَرجایَه اِنتَه بَنیویشتی که: «اَ کسی که اِم حُکمون اَنجام بِدَه، چَوون واسطه نَه زِندگی هِستِشه.»
چوم شریعت خِدا غَضَبی بواَردی؛ امّا جِگایی که شریعت نییَه، شریعتی چاکِندِه نی نییَه.
اَز ایی موقع ای شریعتْی کا سیوا زِنده بیمَه؛ امّا وختی شریعتی حُکم اومَه، گناه زِنده آبَه و اَز مَردیمَه.
حِسَه، اَگم اَ خدمتی که بِه مَرگ خَتم بَبی و سِنگی یَه لوحی سَری کا حَک بییَه بَه، جلالی نَه ظاهر آبَه، جوری که قوم بنی اِسرائیل نیمَشاین موسی دیمی جلالی واسی اَیی دَیِسِن، هَر چَن اَ جلال کارا از بِین بَشی،
امّا شریعت ایمانی کا نییَه، بَلکَم «کسی که اِمون اَنجام بَدای چَوون دیلَه کا زِندگی بَکَردی.»