8 خَسَه بِبو اَ کسی که خِداوند چَیی گناه چَیی حِساب مَنه.»
8 خَشی اَ کَسی حالیرا کن خداوند چَی گِناخی چَی حیساب نییَنا.»
مسیح اِشتَن چَمَه گناه اون اِشتَن بَدنی نَه صلیبی سَری کا بِه دوش کَشِشَه، تا اَمَه گناه را بِمِرَم و صالِحی را زِندگی بِکَرَم. چَیی زخمون نَه شفا گِتَرونَه.
چوم که مَسیح نی ایی کَرَه گناه اون را عذاب کَشِشَه، یعنی اَ صالِح، کسونی را که صالِح نینَه، تا اَمَه بواَرِه خِدا وَر. اَ جِسمی کا کِشتَه بَه، امّا روح کا، زِنده آبَه،