اَگم کسی مِن خدمت بِکَرِه، بَسی چِمِن دومله با؛ و جِگایی که اَز اِستیمَه، چِمِن خِدمتگذار نی اوآ کا بَبی. کسی که مِن خدمت بِکَرِه، دَده اَیی اَرج و قوبر بَدای.
اِی دَده، پیستِمَه کسونی که بَه مِن آدوعَرَه نی، جِگایی کا که اَز اِستیمَه مِنَه بِبون، تا چِمِن جلالی دَیِسِن، جلالی که تِه مِن آدوعَرَه؛ چوم پیش اَز اِم که دنیا خلق بِبو تِه مِنَه خِش بیش.
چوم اَ چیی که حِسَه بَویندیمون، ایلَه تارَه عکسی شیوارَه آواینَه دیلَه کا؛ امّا موقعی آرَستِه که دیمادیس بَویندیمون. حِسَه چِمِن دانایی ناچیزَه؛ امّا موقعی آرَستِه که کامل بَزنیم، هَتَه که خِدا چِمِن درباره همه چی کامل بَزنی.
دومله دَیشتیمَه و دَیِس، اَ وَرَه صَهیونی کو سَری کا مَندَه بَه، و اَیی نَه صد و چِل و چار هَزار نفر دَبینَه که اِشتَن تَقالی سَری کا چَیی نوم و چَیی دَده نومی نیویشتَشون بَه.
هَر کسی که پیروز بِبو، چِمِن خِدا معبدی کا اَیی ایلَه ستونی بَکَردیم، و دِ هرگز آوا نَه نِشو. و از چِمِن خِدا نومی و چِمِن خِدا شهری نومی چَیی سَری کا بَنویشتیم یعنی تازَه اورشلیم که چِمِن خِدا طرفی کا آسِمونی کا بومَی، و چِمِن تازَه نومی نی چَیی سَری کا بَنویشتیم.