10 بَس، اَیی کا دَفَرسِشونَه: «چِنتَه اِشتِه چِمِن آبینَه؟»
10 پس، اَیکا دَپَرسستین: «چِنتَرَ اِشتِه چَمِن آج آبینَه؟»
شَو و روز، اَ مِرد چِه خِتَه بِبو چِه آگا بِبو، دونه جَوونه ژَنه و پِرَسِه. چِنتَه؟ اَ نیمَزنِه.
نیقودیموس بَیی کا دَفَرسِشه: «اِنتَه رَه چیی چِنتَه مُمکنَه؟»
چِندی پَش، عیسی شَه جلیلی دریاچَه اَ طرفی را که هَ تیبِریه دریاچَه یَه.
جَواو دوشَه: «ایلَه مِردی که چَیی نوم عیسی بَه، تِوِل وَج آکَردِشه و چِمِن چِمون دَسوشه و واتِشه ”بِش سْیلوآمی حوضی کا اِشتِه چِمون بوشور.“ بَس شیمَه، شوشتِمَه و چِمِن، چِمِن سو دَلکینَه.»
بَس فریسی اِن هَنی اَیی کا دَفَرسِشونَه که چِنتَه تِه بینا بَییش. اَ مِرد جَواو دوشَه: «اَ چِمِن چِمون تِوِل دَسوشه و شوشتِمَه و حِسَه بَویندیم.»
امّا اِمی که حِسَه چِنتَه بَویندی، یا کی چَیی چِمون آکَردَشَه، اَمَه نیمَزنَم. اِشتَن کاش دَفَرسه. اَ یالَه و اِشتَن درباره اِشتَن گَف ژَنِه.»
فَریسی اِن اَیی نَه واتِشونَه: «تِنَه چِه کَردَشه؟ چِنتَه اِشتِه چِمون آکَردَشه؟»
بَعضی واتِشونَه: «هَ اِستَه.» بَعضی دییَر واتِشونَه: «نِه بَلکَم ایی نفر چَیی شبیَه.» امّا اَ اِشتَن هِی بَواتی: «اَز هَ مِرد اِستیمَه.»
امّا ایی نفر دَفَرسِه: «مَردَه اِن چِنتَه زِنده آبون و چِنتَه رَه بَدنی نَه بومَین؟»