1 وختی که عیسی راه نَه کارا بَشی، ایلَه مادرزادَه کوری ویندِشه.
1 عیسی کن کایبَه راه کا شِه، مادر زادَ ناوینایی ویندِشَه.
راه کَناری کا، دِ گِله کورَه مِرد نِشت بینَه. وختی اَوِن دَرَسِشونَه كه عیسی اوآنَه دَوییَره، خِلِع بَکَردین، بَواتین: «اِی آقا، اِی داوود پاُتشا زوعَه، بَمون رَحم بِکَه!»
وختی که عیسی اوآنَه دَوییَری، دِ گِلَه کورَه مِرد چَیی دومله شینَه و خِلِع بَکَردین: «اِی داوود پاُتشا زوعَه، بَمون رَحم بِکَه!»
عیسی، اَ زوعَه دَده کا دَفَرسِشه: «چَده وختَه که اِنتَه یَه؟» دَده جَواو دوشَه: «خِردَنَتی کا.
مردمی دیلَه کا، ایلَه ژِنی بَه که دونزَه سال بَه خونریزی داری. با اِم که اَ ژِن اِشتَن دارایی گِردی آدوعَش بَه طَبیبون، ولی هیچکس نشاستِشه اَیی علاج بِکَرِه.
اوآ کا، ایلَه مِردی بَه که سی و هَشت سال عَلیل بَه.
بَس اَوِن سِنگ پگِتِشونَه تا اَیی سِنگسار بِکَرِن، ولی عیسی اِشتَن نِین آکَردِشه و معبدی کا شَه بِرون.
چَیی شاگِردِن اَیی کا دَفَرسِشونَه: «اُستاد، گناه کی کایَه که اِم مِرد کور دنیا اومَه؟ اِشتَن کاش یا چَیی دَده نَنه کا؟»
لِستْرِه کا ایلَه مِردی نِشت بَه که نیمَشای اِشتَن پا اون تَکان بِدَه و هَرگز راه شَه نِبَه، چوم مادرزادی شَل بَه.
اَ جَزیره آدَمِن وختی ویندِشونَه که نَلتی پولسی دَسی کا آویزونَه، یَندینَه واتِشونَه: «حَتمن اِم مِرد آدَمَ کِشَه که هَر چَن دَریا کا نِجات پیدا کَردِشه، عِدالت نییَرزه زِنده بومونِه.»
چوم اَ شَلَ مِردی که معجزه نَه شفا گِتَش بَه، چِل سالی کا نی وِرتَر سیند داری.
اوآ کا ایی نفری ویندِشه که چَیی نوم اینیاس بَه و هَشت سال ایفلیج و زَمینگیر بَه.