و کَلمه، اِنسان آبَه و چَمَه دیلَه کا ساکن آبَه. اَمَه چَیی شکوه و جلالی ویندِمونَه، شکوه و جلالی که اَ زوعَه یِ یِگانه شَئنی کایَه، که دَده طرفی نَه اومَه، فیض و حقیقتی نَه پُور.
و خِدا معبد و بُتون را چِه سُلوکاتی اِستَه؟ چوم که اَمَه خِدای زِنده مَعبَدیمونه. هَتَه که خِدا، تورات و پِیغمبرون کیتابی کا بَواتی که: «از چَوون دیلَه کا بَمَندیم و چَوون دیلَه کا راه بَشیم، و اَز چَوون خِدا بَبیم و اَوِن چِمِن قوم بَبین.»