5 عیسی، مارتا و چَیی خالا و ایلعازَری نَه خِش بَه.
5 عیسی، مارتا و چَی خالا و ایلعازَری رَی داری.
هِنتَه که عیسی و چَیی شاگِردن اِشتَن سَفری اِدامه بَداین، دَشینَه ایلَه دِهی دیلَه. اَ دِه کا ایلَه ژِنی که چَیی نوم مارتا بَه عیسی دعوت کَردِشه اِشتَن کَ.
ولی مارتا که بَرک پذیرایی مشغول بَه، اومَه عیسی وَر و واتِشه: «آقا، هیچ اَهمیت نِدَی که چِمِن خالا مِن وِل آکَردَشَه تا تنخا مهمونون کا پذیرایی بِکَرِم؟ اَیی نَه بوآج مِنه کمک بِکَرِه!»
امّا عیسایِ خِداوند جَواو دوشَه: «مارتا! مارتا! وِر چی اِن تِه نِگران و تَشویش بَکَردین،
ایلَه مِردی که چَیی نوم ایلعازَر بَه مریض بَه. ایلعازَر اَهل بِیتعَنْیا بَه، هَ دِهی که مریم و چَیی خالا مارتا اوآکا زندگی بَکَردین.
بَس ایلعازَری خالا اِن عیسی را ایلَه پَیغوم ویسا آکَردِشونَه، واتِشونَه: «آقا، اِشتِه عزیز رَفِق مریضه.»
بَس یهودییِن واتِشونَه: «دَیِسَه چِندی ایلعازَری نه خِش بَه!»
بَس وختی دَرَسِشَه که ایلعازَر مریضه، دِ روز دییَر نی اَ جِگایی کا که بَه، مَندَه.
شاگِردِن واتِشونَه: «اُستاد، خَیلی وخت گِذشته نی که یهودییِن پیستِشون بَه تِه سِنگسار بِکَرِن، و تِه هَنی بَشیش اوآ؟»
چوم که دَده اِشتَن شِمَه نَه خِشه، چوم شِمَه مِنَه خِش بیرون و باوَر کَردِرونَه که اَز خِدا وَری نَه اومَیمَه.
اَز اِشتِه نومی اَوون آزونِستَمَه و هَنی آزونِم، تا اَ محبتی که تِه بَه مِن کَردَرَه، اَوون کا نی بِبو و اَز نی اَوون کا بِبوم.»