و اَوون نَه واتِشه: «هَر کسی اِم خِردَنی چِمِن نومی نَه قَبول بِکَرِه، مِن قَبول کَردَشه؛ و هَر کسی مِن قَبول بِکَرِه؛ اَ کسی قَبول بَکَردی که مِن ویسا آکَردَشَه. چوم شِمَه دیلَه کا اَ کسی یالتَرَه که گِردی کا روکتَر بِبو.»
اَگم خِدا خِردَنویمونه، بَس وارثون نی اِستیمونه، یعنی خِدا وارثِن و مَسیح نَه اِرثی کا شریکیمونه. بِه شرطی که اَمَنی اَیی نه عذاب بِکَشَم، تا اَمَه نی اَیی نَه جلال بِگِرَم.
اَمَه نَه غمگینون شیوار رفتار بَبی، با اِم حال هَمَش شادیمونه؛ اَمَه نَه نَدارون شیوار رفتار بَبی، با اِم حال وِرکَسون پولدار بَکَردیمون؛ اَمَه نَه جوری رفتار بَبی که اِنگاری هیچی نِدارَم، با اِم حال همه چیی صاحابیمونَه.
اِشتِه عذاب و نَداری کا خَوَرداریمَه، ولی تِه دولتمَندیش! و اَ آدَمون اِفترا کا خَوَر دارِم. که بَواتین یهودی نَه ولی نینَه، بَلکَم شیطونی عِبادتگاه اینَه.