بَس مرگی دیلَه کا تعمید گِتِه نَه، اَیی نه دَفن بیمونه تا هَتَه که مسیح، دَده جلالی نَه، مَردَه اون دیلَه کا زِنده آبَه، اَمَه نی ایلَه تازه زِندگی کا قدم بِنییَم.
چوم اَمَه خِدا دَسی کاریمونه، و مسیحْ عیسی کا خلق بَیمونه تا چاکَه کارون اَنجام بِدییَم، اَ کارونی که خِدا پیشتَری کا آمادَه آکَردِشه تا چَوون دیلَه کا قدم پِگِرَم.
اَ اَمَه نجات دوشَه. اِم نجات نِه چَمَه چاکَه کارونی واسی که صالِحی کا کَردَمون بَه، بَلکَم اِشتَن رَحمتی واسی، و اَ شوشتِه ای راه کا بَه که چَیی واسطه نَه روح القدوس اَمَه تولد تازه و تازه زندگی آدوعَشَه،