Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




نامَه اَفسوسی کلیسارا 1:13 - کتاب مقدس به زبان تالشی شمالی

13 شِمَه نی اَیی کا، وختی که حقیقتی کلامی، که شِمَه هَ نجاتی اِنجیلَ دَرَسِرونَه و اَیی ایمان وَردِورنَه، روح‌ القدسِ موعودی نَه مُهر بیرونَه،

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان تالشي - گویش مرکزی

13 و شمه نی چَی دلَکا، وقتی کن حَییقتی کَلامی، کن هَه شمَه اِنجیل نیجاتَه درَستِرون و بَی ایمانِرون وردَ، ؛ خدا موقدسَه روح نَه کن وعَدَشون دوعَه یَه مُهر بیرون،

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




نامَه اَفسوسی کلیسارا 1:13
38 Iomraidhean Croise  

بَس اَگم شِمَه که بَدَه آدَمونی اِستیرونَه بَزنیرون چِنتَه چاکَ هِدیه اون شِمَه خِردَنون آدییَه، چِندی وِرتَر آسِمونی یَه دَده، روح القدسی آدَه اَ کسونی که اَیی کا پیستِشونَه.»


اَز اَ چیی که چِمِن آسِمونی یَه دَده وَعده دوعَشَه شِمَه را ویسا آکَرِم؛ امّا تا وختی که خِدا قدرت آسِمونی کا شِمَه پور آکَرِه، اِم شهری کا بومونَه.»


چوم شریعت موسی واسطه نَه آدوعَه بَه، و فیض و حقیقت عیسی مسیح واسطه نَه اومَه.


امّا اَ یاور، یعنی روح القدس، که دَده اَیی چِمِن نومی نَه ویسا آکَرِه، اَ گِرد چییون شِمَه یاد بَدای و هَر چِه اَز شِمَه نَه واتِمَه، شِمَه یاد بواَردی.


«امّا وختی اَ یاور که دَده وَری کا شِمَه را ویسا آکَرِم بومَی، یعنی هَ روح حقیقت که دَده وَری کا بومَی، اَ چِمِن درباره شهادتی بَدای.


هَر کسی که چَیی شهادتی قبول بِکَرِه، تائید بَکَردی که خِدا حقیقتَه.


خوراکی واسی که اَز بِین بَشی کار مَکَرَه، بَلکَم خوراکی واسی کار بِکَرَه که تا اَبَدی یَه زندگی بَمَندی، خوراکی که اِنسانی زوعَه شِمَه بَدای. چوم خِدا، هَ آسِمونی یَه دَده اَیی مهر تایید ژَندَشه.»


وختی عیسی رسولون همراه بَه اَوون دستور دوشَه که: «اورشلیمی شهری کا مَشَه، بَلکَم اَ وعده ای منتظر بِبییَه که آسِمونی یَه دَده وعده دوعَش بَه و واتِشه: هَتَه که بَه مِن کا دَرَسَرونَه،


«اِی بِرا اِن، اِی اِبراهیم پیغمبری خِردَنون نَسل، و اِی خِدا تَرسِنی که شِمَه دیلَه کا اینَه! اِم نجات بخشَه پَیغوم اَمَه را ویسا آبَه.


عیسی بَردَه بَه کَفا خِدا راستَ دَسی را و آسِمونی یَه دَده کا، روح‌ القدسِ موعودی ویگِتِشه و ویکَردِشه چَمَه سَری کا، اِمی که حِسَه بَویندیرون و دَرَسَه.


چوم از اِنجیلی کا عار نِدارِم، چیرا که اِنجیل خِدا قوّتَه، هَر کسی نجاتی را که ایمان بواَرِه، اوّل یَهود و دومله غِیریَهود.


اِبراهیم خَتنه نیشونه ویگِتِشه تا چَیی صالِحی را مُهری بِبو که خَتنه‌ بییِه پیش و ایمانی نَه چَیی نصیب بییَه بَه. اِنتَه، اَ گِردِ کسونی دَده یَه که بیدون خَتنه ایمان بواَردین تا اَوِن نی صالِح بِه حساب بان.


امّا خِدا را شُکر، شِمَه که پیشتری گناه نوکرون بیرونه، حِسَه صِدق دیلی نَه اَ تعلیمی کا اِطاعت بَکَردیرون که خِدا شِمَه آدوعَشه.


و اَ اِشتَن مُهری چَمَه سَری کا ژَندِشَه و اِشتَن روح، ایلَه بَیانه شیوار چَمَه دیلون کا نوعَشه.


راستَه واجی نَه، خِدا قدرتی نَه، صالح بییِه سِلاحون نَه که چَمَه راستَ دَس و چپَ دَسی کایَه؛


اَ، اِنتَه کَردِشه تا اِبراهیم پِیغمبری بَرکت، مسیحْ عیسی کا غیریهودیون نصیب بِبو، و تا اَمَه، اَ روحی که وعده دوعَه بَه، ایمانی راه نَه ویگِرَم.


البته اَگم گمون بِکَرَم که چَیی درباره دَرَسَرونَه و عِین اَ حقیقتی که عیسی کایَه، تعلیم گِتِرونَه.


خِدا قدوسَ روح که اَیی نَه آزادی روزی را مُهر بَه ایرونه، ناراحت آمَکَرَه.


اَمَه همیشه اِمی واسی خِدا شُکور بَکَردیمون که اَ موقعی که شِمَه خِدا کلامی قبول کَردِرونه، اِم کلام که اَمَه کا دَرَسِرونه، اَیی نِه اِنسانی کلامی شیوار، بَلکَم خِدا کلامی شیوار قبول کَردِرونه، جوری که حقیقت نی اِستَه، که شِمَه ایماندارون دیلَه کا کار بَکَردی.


تَقَّلا بِکَه که خِدا وَری کا مقبول بِبی، ایلَه کاریگری شیوار که خجالت نِکَشِه و حقیقتی کلامی دُرست بِکار بَبَردی.


با اِم حال، اَ مُحکمَه پاکاری که خِدا نوعَشه، پابَرجایَه و اِمی نَه مُهر بییَه که: «خِداوند اِشتَن آدَمون آزونِه،» و «هَر‌ کسی خِداوندی نومی اِقرار بِکَرِه، بَسی نادُرستی کا دوری بِکَرِه.»


و چِنتَه خِردَنتی کا مقدّس نیوشته اون بَزنیش، که بَشای بَه تِن حکمت باموجِه و اَ ایمانی واسطه نَه که مسیحْ عیسی کا یَه، نجاتی را آرِساوونه.


چوم خِدا فیض آشکار آبییَه، اَ فیضی که گِردِ مردمی نجات بَدای،


بَس اَگم اَمَه اِنتَه رَه یالَه نجاتی کا غافل بِبییَم، چِنتَه چَیی مجازاتی کا دَوَزَم؟ اِم نِجات اوّل خِداوندی واسطه نَه اِعلام بَه و دومله کسونی واسطه نَه که اَیی دَرَسِشونَه اَمَه را ثابت بَه،


اَ، اِشتَن اِراده نَه کلامی حقیقتی نَه اَمَه خلق کَردِشه تا چَیی مخلوقاتی نوبَر بِبییَم.


بَس هَر جورَه فِساد و هَر جورَه شِرارتی اِشتَن کا دور آکَرَه و فروتنی نَه، کلامی که خِدا شِمَه دیلی دیلَه کا نِشا کَردَشه قبول بِکَرَه. اَ کلامی که بَشای شِمَه جانون نِجات بِدَه.


چِمی پیش مردمی نِبیرونَه، امّا حِسَه خِدا مردمی رونَه؛ زمانی خدا رحمتی کا محروم بیرونَه، امّا حِسَه خِدا رحمتی ویگتَرونَه.


دومله ایلَه دییَر ملائیکه ای ویندِمَه اَ جِگایی نَه که آفتاو کفا بومَی، شَه آسمون کفا را و خِدای زِنده مُهر اَیی نَه بَه. و بِلندَه خِلِع نَه اَ چار گِله ملائیکه که اَوون قدرت آدوعَه بَه تا زمین و دریا ضَرر بِژَنِن، دَخوندِشَه و


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan