کَمیله سربازَه که اِشتَن خِدمتی خَرجی آدَه؟ کییَه که ایلَه اَنگرَه باغی آمادَه آکَرِه و چَیی محصولی کا مَرِه؟ یا کییَه که ایلَه رَمَه ای شوونَه تی بِکَرِه و چَیی شِتی کا مَرِه؟
اَگم اَمَه مصیبتی کا ایمونه، شِمَه تَسلی و نجاتی واسی یَه؛ و اَگم تَسلی دارَم، شِمَه تَسلی واسی یَه، و اِم اَ موقعی بِه کار بومَی که شِمَه هَ عَذابونی که اَمَه کَشَم، صبر و حوصله نَه تاو بواَرَه.
بَس، اِمی واسی که چَمَه خِداوندی را شهادتی بِدَی یا از که چَیی واسی زِندانی کا دَلَکیمَه، عار مَدا، بَلکم تِه نی خِدا قوّتی نَه اِنجیلی واسی عذاب کَشِه کا شریک بِبَش.
و اَ رنج و اَذیت آزارونی که اَنطاکیه، قونیه و لِسترَه شَهرون کا چِمِن سَر اومَه و رنج و اَذیت آزارونی که تاو وَردَمه، امّا خِداوند چَوون گِردی کا مِن نجات دوشَه.
خَسَه بِبو اَ کسی که آزمایشون باری جیری کا صبر و تحملی نَه تاو بواَردی، چوم وختی آزمایشی کا سَربِلند بِرون بومَی، اَ زندگی بَخشَه تاجی ویگِرِه، اَ تاجی که خِدا بِه کسونی وعده دوعَشَه که اَیی نَه خِشینَه.