6 امّا دینداری قناعتی نَه، بَرکَ منفعتی یَه.
6 ولی دینداری قیناعَت کردِنه، یالَه برکَه بَرَ ایی بداشتی.
دومله مردمی نَه واتِشه: «شِمَه هَواسی جمع آکَرَه. هَر جورَه حرص و عازی کا دوری بِکَرَه، چوم اِنسانی زِندگی، چَیی وِرَه ثیروَتی را نییَه.»
سَربازِن نی اَیی کا دَفَرسِشونَه: «اَمَه چِه بِکَرَم؟» یحیی اَوون نَه واتِشه: «کَسی کا زوری نَه پول مَویگِرَه، هیچکسی بُختون مَژَنه و شِمَه مُزدی نَه قانع بِبییَه.»
بَزنیمون کسونی حقی کا که خِدا نَه خِشی نَه و طبق چَیی پیستَه دعوت بَیینه، گِردِ چییِن یَندی نَه چَوون خیریَتی را کار بَکَردین.
چوم که چَمَه اِم روک و زو دَوییَرِن رَنجِن، اَمَه را اَبَدی یَه جلال بواَردی که اَ رَنجون نَه بَرابری نِکَرِه.
چوم بَه مِرا زِندگی کَردِه مَسیحَ، و مَردهِ، بَه مِرا سود.
چوم هَر چَن تربیت کَردِه بَدنی را روکَتِه فایده هِستِشَه، امّا دینداری گِردِ چییون را فایده هِستِشَه، چوم که هَم اِم زِندگی را وعده بَدای، هَم آیندَه زِندگی را.
ولی اَگم اَمَه خوراک و خَلا هِستِمونه، اِمون نَه قانِع بَبیمون.
شِمَه زِندگی پولدوستی کا دور غَم بَرَه و اَ چیی کا که اِستِرونَه قانع بِبییَه، چوم خِدا واتَشه: «هَرگز تِه وِل آنِکَرِم، و تِه تَنخا نییَرزِم.»