اِمِن گِرد ایمانی دیلَه کا مَردی نَه، بی اِمکه وعده اون ویگِرِن، ولی اَوون دوری نَه ویندِشونَه و اَوون را سلام کَردِشونَه. و قبول کَردِشونَه که زمینی کا، غریبی نَه.
بَس هَر جورَه فِساد و هَر جورَه شِرارتی اِشتَن کا دور آکَرَه و فروتنی نَه، کلامی که خِدا شِمَه دیلی دیلَه کا نِشا کَردَشه قبول بِکَرَه. اَ کلامی که بَشای شِمَه جانون نِجات بِدَه.
چوم اَ اَرواحی که قدیمَه اَیامی کا نافرمونی کَردَشون بَه، اَ موقع که نوح دورانی کا، کشتی کارا وَج آبی، خِدا صبری نَه منتظر بَه. اَ کَشتی دیلَه کا فقط چَن گِله آدَم، یعنی هَشت نفر بینَه، که آوی واسطه نَه نِجات پیدا کَردِشونَه.