بَس بُتپرست مَبییَه، هَتَه که بعضی اَوون کا بینَه؛ هَتَه که توراتی کتابی کا نیویشته بییَه که: «مردم عیش و نوشی را نِشتینه و اَلواتی و عَرَقَ هَری را پِرِشتینه.»
چوم اَوِن، اِشتَن، اِمی کا گف ژَنین که شِمَه گرمی نَه اومیرونَه چَمَه پیشواز، و اِم که چِنته بُتون کا دَس پِگِتَرونه، آگردِستیرونَه خِدا طرف تا خِدای زِندَه و حقیقی خِدمت بِکَرَه،
و چَوون عذابی دو تا اَبَد تا اَبَد کَفا را بَشی. و کسونی که اَ وحشی یَه حَیوونی و چَیی مجسمه پرستش بَکَردین، و هَرکسی که چَیی نومی، نیشونَه قبول بَکَردی، نِه روزی کا آسایش دارِه نِه شوی کا.»
الباقی آدَمِن، که اِم سِه گِله بَلا نَه کِشتَه نِبینِه، نِه اِشتَن دَسی کارون کا توبه کَردِشونَه و نِه دیوون پرستش کَردِه کا و نِه طِلایی یَه بُتون و نقره ای و برنجی و سِنگی و چو یَه بُتون پرستشی کا، که نِه بَشاین بِوینِن و نِه دَرَسِن و نِه راه بَشین.