2 «Иу сахары уыди, Хуыцауӕй чи нӕ тарст ӕмӕ адӕмӕй чи не ’фсӕрмы кодта, иу ахӕм тӕрхонгӕнӕг.
Рӕстуд мӕгуыр адӕмы хъаст нӕ рох кӕны, ӕнӕхуыцауы сӕ хъуыддаг ӕвзарыны мӕт нӕй.
Фӕндӕгтӕ сафтид сты, цӕуӕг сыл нӕй. Фыдгулты паддзах йӕ ныхас фӕсайдта, гадзрахатӕй ныл рацыд, фидыды ӕвдисӕнтӕ ницӕмӕ ӕрдардта. Нӕ адӕм ӕм нымады дӕр не сты.
Уыцы сахары ма цардис иу идӕдз сылгоймаг дӕр. Уый арӕх цыди тӕрхонгӕнӕгмӕ ӕмӕ йын лӕгъстӕ кодта: „Мӕ рӕстдзинад мын сбӕлвырд кӕн, равзар мын мӕ хъуыддаг“.
Тӕрхонгӕнӕг ӕм цасдӕр рӕстӕг ницы йӕ хъус дардта, фӕлӕ ӕппынфӕстаг йӕхицӕн загъта: „Ӕз нӕдӕр Хуыцауӕй тӕрсын, нӕдӕр адӕмӕй ӕфсӕрмы кӕнын.
Уӕд сӕндоны хицау загъта: „Ныр куыд бакӕнон? Уӕд та сӕм мӕ уарзон фырты арвитон, кӕд уымӕй уӕддӕр фефсӕрмы уаиккой“.
Нӕ зӕххон ныййарджытӕ нӕ ӕфхӕрдтой, ӕмӕ сӕ мах куы нымадтам, уӕд мыггагмӕйы царды сӕраппонд куыннӕ хъуамӕ кӕсӕм нӕ Уӕларвон Фыды коммӕ!