16 Нӕхи цӕстӕй йӕ уынӕм, сыдӕй кӕй мӕлӕм ӕмӕ нӕ Хуыцауы хӕдзарӕй цин ӕмӕ бӕрӕгбоны уынӕр кӕй нал цӕуы, уый?
Тӕхудиаг у, Хуыцауы амындтытӕ сӕйраг кӕмӕн сты ӕмӕ ӕдзух рӕстӕй чи цӕры, уый!
Сӕ карды фӕрцы нӕ самал кодтой ацы зӕхх, сӕ хъару сын не ’рхаста уӕлахиз, фӕлӕ Дӕ къух ӕмӕ Дӕ хъомыс, Дӕ цӕсгомы рухс — Ды сыл аудыдтай.
Уый фенгӕйӕ, тас бацӕудзӕни рӕстудты, фӕхуддзысты дыл ӕмӕ зӕгъдзысты:
Уый йын сомытӕ кӕндзӕни: «Ӕз хъӕдгӕмттӕ дзӕбӕхгӕнӕг нӕ дӕн! Мӕнӕн дӕр мӕ хӕдзары нӕ къӕбӕр ис, нӕ — дарӕс, ахӕм фӕтӕгӕй цы кӕнут?»
Сауджынтӕ, уӕ уӕлӕ сӕхъис скӕнут ӕмӕ дзыназут! Додой кӕнут, нывондхӕссӕны лӕггадгӕнджытӕ! Ӕрбацӕут, мӕ Хуыцауы лӕггадгӕнджытӕ, сӕхъисты арвитут уе ’хсӕв! Уымӕн ӕмӕ уӕ Хуыцауы хӕдзармӕ сӕн ӕмӕ хойраджы хуынтӕ нал хӕссынц!