52 «Ӕрцӕудзӕн ахӕм рӕстӕг, — зӕгъы Дунедарӕг, — ӕмӕ Ӕз Вавилоны гуымирыты бафхӕрдзынӕн, ӕгас бӕстӕйы цӕфты хъӕрзын хъуысдзӕн.
Йӕ цӕугӕдӕттӕ бахус уыдзысты, уымӕн ӕмӕ уый у гуымирыты зӕхх! Уыдоны тыххӕй йӕ цӕрджытӕн сӕ сӕрызонд фӕцыд!
Афон куы ралӕууа, уӕд Ӕз вавилойнаг гуымирыты ныззыгуым кӕндзынӕн. Вавилоны зӕхх ӕгасӕй дӕр фӕхудинаг уыдзӕн, ӕмӕ йӕ уӕлӕ мӕрдтӕ лӕзӕрдзысты.
Ӕз дыл ныххуырсдзынӕн емынӕ, дӕ уынгтӕ дын туджы бын фӕкӕндзынӕн, ӕмӕ мӕрдтӕй байдзаг уыдзысты, уымӕн ӕмӕ дӕм алырдыгӕй кард ӕвзиддзӕни. Уӕд базондзыстут, Ӕз Дунедарӕг кӕй дӕн, уый.
Вавилоны паддзахӕн йӕ цӕнгты хъару сфидар кӕндзынӕн, йӕ къухы йын бавӕрдзынӕн Мӕ кард, фараоны цӕнгты хъару та басӕтдзынӕн, ӕмӕ Вавилоны паддзахы раз мӕлӕтдзаг цӕфӕй хъӕрздзӕн.