4 Уӕлзондӕн зӕгъ: „Мӕ хо дӕ!“, зондимӕ хӕстӕгдзинад бакӕн.
Марды чырын хонын мӕ фыд, уаллоны — мӕ мад, мӕ хо.
Де ’нгуылдзтыл сӕ къухдарӕнау дар, дӕ зӕрдӕйы тӕгтыл сӕ ныффыс.
Уыдон дӕ хъахъхъӕндзысты искӕй усӕй, моймӕдзыд сылгоймаджы рӕвдауӕн ныхӕстӕй.
— Ехх, ме ’фсымӕр куы фестис, мӕ ныййарӕг мад дӕ йӕ риуӕй куы схастаид! Уӕд дын, уынджы фембӕлгӕйӕ, батӕ кӕнин, ӕмӕ мыл ничи фӕхудид.