22 Хъус дӕ фыдмӕ, уымӕн ӕмӕ дын цард уый радта, дӕ ныййарӕг мад куы базӕронд уа, уӕд дӕр ыл ӕлгъ ма кӕн.
Мӕ лӕппу, дӕ фыды зондамындмӕ байхъус, ма ферох кӕн дӕ мады фӕдзӕхст;
Куырыхон лӕппуйӕ йӕ фыды зӕрдӕ райы, ӕдылы та ӕлгъ кӕны йӕ ныййарӕг мадыл.
Иуӕй-иутӕ ’лгъитынц сӕ фыдӕлты ӕмӕ сӕ мадӕлтӕн арфӕ нӕ кӕнынц.
Йӕ фыдыл худгӕ, йӕ ныййарӕг мадмӕ хъусыныл ӕлгъ цы цӕст кӕны, уый дӕлвӕзы халӕттӕ скъахдзысты.
Мӕ лӕппу! Хъахъхъӕн дӕ фыды фӕдзӕхст, ма рох кӕн дӕ мады ныстуан.
Алчидӕр уӕ нымайӕд йӕ мад ӕмӕ йӕ фыды, ӕххӕст Мын кӕнут Мӕ сабаты уагӕвӕрдтӕ. Ӕз Дунедарӕг дӕн, уӕ Хуыцау.
Урссӕрӕн-иу сыст ӕмӕ хистӕрӕн кад кӕн. Тӕрс дӕ Хуыцауӕй. Ӕз — Дунедарӕг.
Уымӕн ӕмӕ Моисей загъта: „Нымай дӕ фыд ӕмӕ дӕ мады“; ноджы ма: „Йӕ фыды кӕнӕ йӕ мады ӕфхӕрӕг амӕлӕд“.
„Ӕлгъыст фӕуӕд, йӕ фыды кӕнӕ йӕ мады чи бафхӕра, уый!“ Адӕм та иууылдӕр иумӕ зӕгъӕнт: „Аммен!“