13 алыхуызон зынаргъ дзауматӕ байсдзыстӕм, нӕ хӕдзӕрттӕ ӕфтиагӕй байдзаг кӕндзыстӕм.
удӕгасӕй сӕ аныхъуырӕм мӕрдтыбӕстау, ӕд хъуын, ӕд хъис сӕ фӕдӕле кӕнӕм, ингӕнмӕ чи ныххауы, уыдонау;
Немӕ хӕлттӕ сӕппардзынӕ, не ’мхуызон хай айсдзынӕ».
Ахӕм сты, искӕй мулкмӕ чи бӕллы, уыдоны фӕндӕгтӕ: сӕхӕдӕг сӕхи бабын кӕнынц.
Сӕрыстыртимӕ ’фтиаг дих кӕныны бӕсты, фӕлтау мӕгуыртимӕ цӕр сӕрныллӕгӕй.
Рӕстӕй цӕрын нӕ зонынц, — зӕгъы Дунедарӕг, — тыхми ӕмӕ стигъыны фӕрцы сӕ галуантӕ алы хӕзнатӕй байдзаг сты.
Ашдод ӕмӕ Мысыры сахарты фехъусын кӕнут: «Ӕрӕмбырд ут Самарийы къуыбыртыл, акӕсут-ма, цытӕ дзы цӕуы, уымӕ: бӕстӕ — змӕст, адӕм се ’фсондзы бын удхарӕй мӕлынц!»
Ацы Кувӕндон, йӕ размӕ цы хӕдзар уыди, уымӕй кадджындӕр уыдзӕн, ӕмӕ Ӕз ацы бынат фарнӕй схайджын кӕндзынӕн, — зӕгъы Уӕларвӕфсады Бардарӕг!»
Загъта ма сын: «Уӕхи хъахъхъӕнут кӕрӕфдзинад уарзынӕй, уымӕн ӕмӕ адӕймаджы цард йӕ бирӕ мулкӕй аразгӕ нӕу».