6 У: — У моаблиқ қиз екән, Наоми билән биргә Моабтин кәпту.
Лекин Ибрам: — Әй Егәм Худа, мениң пәрзәндим болмиса, Сениң бәрмәкчи болған сийлиғиңниң пайдиси немә? Мениң бирдин-бир мирасхорум Дәмәшқтин кәлгән чакирим Елийәзәр болиду.
Мәлум бир күни у аилисидики мал-мүлкини башқурғучи ғоҗидарға: — Қолуңни йотамниң астиға қоюп туруп,
Потифар униңдин рази болуп, уни шәхсий ярдәмчи қилип, аилә ишлири вә пүткүл тәәллуқатини башқурушқа тайинлиди.
Кәчқурунлуғи йәр егиси ғоҗидарға: «Ишчиларни чақирип, әң ахирида кәлгәнләрдин башлап әң авал кәлгәнләргичә һәммисиниң иш һәққини бәр», дәпту.
— Ким ишәнчлик вә зерәк чакар болса, ғоҗайин уни башқа чакарлири үстидин күзитип, ғоҗайинниң озуқ-түлигини уларға вақти-вақтида тәхсим қилип беришкә қойиду.
Бирақ Рут: — Мени сиздин тенишқа вә қешиңиздин кетишкә зорлимаң. Сиз нәгә барсиңиз, мәнму шу йәргә баримән. Сиз нәдә турсиңиз, мәнму шу йәрдә туримән. Сизниң хәлқиңиз мениңму хәлқим. Сизниң Худайиңиз мениңму Худайим.
Улар бирликтә Бәйтләһәмгә йетип кәлди. Улар йетип кәлгәндә, пүтүн шәһәр хәлқи һаяҗанға чөмди. Аяллар һәҗәплинип, бир-биригә: — У расттинла Наомимиду? — дейишти.
Шундақ қилип, Наоми вә униң моаблиқ келини Рут Моабтин қайтип кәлди. Улар Бәйтләһәмгә йетип кәлгәндә, арпа омиси әнди башланған еди.
Боаз омичиларға җавапкар кишидин: — Әву кимниң қизи екән? — дәп сориди.
У мәндин омичиларниң кәйнидин меңип, арпа бағлиридин чүшүп қалған башақларни теривелишни сориди. Сәһәрдин бери териватиду, кәпидә пәқәт бир аз арам алди, — дәп җавап бәрди.