१ पत्रुस 4:2 - ह्योल्मो2 दि ल़ेहमु पेहती खोगी राहङगी मिहलीकी ओहङगेन ती़हजीया़ला येहपाराङ मिहगी सेमला ने़जेबाकी चोक्पा लाहमया़ला खो स्य़ूहदी डोज्ये म़ेह, यिहॱनाङ खोगी किन्ज्योगी थु ङ्ये़बाकी मिहजी ताङज्ये येह। Faic an caibideil |
ता़ह ओ़ह पुह पिन ङ्यी़ नाहङला का़हन्दीगी आबागी ताङग्योगी केपाला ङ्यिहम्बा?” म़ेदी येशूगी टी़ह नाङसीन। “आदादीगी!” म़ेदी खुङया़गी ल़ेहन क्याहप्सीन। ओहले येशूगी खुङया़ला सुङ नाङसीन, “तेहम्बाराङ ङाह ख्याया़ला माएँ, ठाल तुहएँया़ दाङ बान्डन पेहकेया़ ख्याया़ म़ेदी तोहङले किन्ज्योगी क्याहल्सीला स्य़ूहज्ये येह।
ख्या जाम्बुलीङकी मिहया़ला पे त़ेदी खुङ ल़ेहमुराङ पेहच्ये माहछोल, यिहॱनाङ ख्या राहङ सेमला साम्बा काहल्दी सेम तिहङ यिहन्ज्युराङ किन्ज्यो ङो़ले ग्युर्तोङ। ओहले किन्ज्योकी ज़ी़लुला च्यि या़हबु यिहम्बा, च्यि से़हगी किन्ज्योकी थु काहसो ज़ोएँ ओहले किन्ज्योकी याहङ-ताहक्पा थु-सेम च्यि यिहम्बा, ओ़ह ख्याया़गी ङ्याहम च्ये ख़ूज्यु।
दि ल़ेहमु पेहती आदा नो़ह दाङ आज्यी-नुहमुया़, ख्याया़ॱआङ मास्यीकाकी कुसो ङ्याम्बुराङ छ्य़े-ठिमला स्यि सिहन्दी येह ओ़ह सोङबे टोहङग्योलेगी सोम्बो ज़्याङ नाङगे मास्यीका ङ्याम्बु ख्याया़ च्यी़राङ काहल्दी येह। ता़ह ओहराङगी किन्ज्योगी तेहन्दाला या़हबु ल़ेहया़ पेहती तेन्दोया़ या़ह च्य़ू ख़ूएँ।