Khan, irngai ta, hmâr tianga om, dâi mikot inchung tak ata mi kiruk an honga, mi tinin mi thatna hriamhrei chu an chôi chita; khan, an laia mi inkhat puan irnêm sil khan, a konga lekha irziakna pentui a chôia. Khan, anni chu an va lûta, dârsen maichâm bula khan an ngîr tâka.
Khanchu, vântirtôn inkhat hin vântirtôn dang kuang hianga ar don hi kin hriata, “I dôr ten mo hi inlârnaa thil hmua omhai hi a iom hrang? I dôr ten mo sualna hin a ni tina thilinhlanhai hmun hi a ilâk mai hrang? I dôr ten mo irvân sipaihai leh hi tempil hi sirbea a iom hrang?” tiin.
Khan, Jisua’n oliv tânga a toi laiin, a irchutirhaiin a bingin an hong irhmupuia, “Nin hril ta, hihai hi itika mo a itung hrang? Ni zuang nôkna hrang le rammual mongna hrang irsinsiana sinirkhêl kha i imo a iom hrang?” tiin an irdona.
Anni ta hrang ni loi, nangni ta hrangin sin an tho a nih ti inhriattir an ni. Irvân ata tîr, Irtha Irthiang changpuia nin kuanga thurchi Sa hriltuhai khan, kha kha nangni an hril tâk kha. Kha thil kha vântîrtônhaiin khom inhriat an irzuk a ni.
Khanchu, kha tempil ata irthokin hremna sari chôi vântîrtôn sarihai kha tempil ata an zuang chuma; puan irnêm chek, vâr irtêk tak silin, rângachak hruiin an rôp an khita.
Anni khan hnukirhai inring takin, “Itinrêngthothei Rengpa, A’rthiang le A diktu! Idôr ten mo irnênga mihai chunga roirêl loiin kin thisen phuba la loiin ni iom hrang?” tiin an khêka.