Ki tâng irthiangna tinrênga chu, tûte a na tuang ta no nihaia, an siat khom insiat no nihai; tuikhanglian tui a ibit angin Rengpa an inhriatna hin ram hi bit ta a ti.
Nangni hrangin chu hi inlârna thu hih lekhabu irmanna sûnga kop ang a ni. Lekha tep theihai kuanga, “Hong tep ro,” tia pêk an nih. “Inkhop khak a ni sikin tep thei ma ung,” a lei tia.
A mihai sâbe tuam pehai a ta, an popnahai a dam zoi tena chu, tha khi misa nêkin vâr a ta, misa khom vâr irkhêlin hapta khat vâr irthûl sûn khatin vâr hrât a ti.
Jerusalem mihai, in kongkâr tina intân unglân, Thîr unglân, nin bingin en roi! Bazârhaia zong unglân, thil diktak thoa, Pathian ta hranga iamom tum inkhat lua nin hmu thei ngân mo? Nin hmu theia ni’n chu, Rengpa’n Jerusalem hi lan zôk a ti.
Persia rêng Kura kum thumna khan, Daniela, ar hming Beltesazzara an iti kuang khan thil a hon langa; kha thil kha a dik a ni, irdoina roiinpuitak a ni: khanchu thil kha an hriat theia, inlârna inhriat theina a neia.
Khan mihai laia a vârhai chu, mi tamtak irchutirhai an ta, khannisian, khandai hai, meichok hai, sal intângna le inrûk irhmangna’n mi tamtak irlet an ti.
Khan mongna nî chu sim tianga rêngin ama hong nor a ta; hmâr tianga rêngin tâli le sakor chung chuang mi le irhuang tamtakhai le kêllaiher angin ama doi an ta, ramhai lûtin, chin zoi a ta, palthuanhai a ti.
Khanchu ki ngîrna tiang a zuang nâia; a sân ki lei chia, ki’rtet raka; khannisian ama’n “O mihriam nâipa, inhre thiam ro, inlârna chu zoro hekna hrang a nia,” a tia.
Khante, an mikuarin an inhriat ngailoi tak tak ma ni? Inhriat e: “An irhâi chu ram tina an thanga, An thu chu kôlkung dênin an thang suak ta,” ti a ni.
Kha khonri sarihai khan an rôl an insua zoi le chu irziak ki tuma. Khannisianlân, “Khonri sarihai chong kha ip chian roh, irziak no roh,” tiin irvâna irthokin hnukirhai kin hriata.