Chuongchun, Lota chu a fe suok a, a naunuhmeihai neitu a mâkpahai kuoma chun a va hril a, “Tho unla, hi hmuna inthawk hin suok ro; Lalpain khuo hi a sukbohmang ding a nih,” a ti a. Nisienlakhawm, a mâkpahai ngaia chun fiemthu hril ang chau a nih.
“Lalpa, i kut chu pharin a um a, nisienlakhawm, an hmu si nawh; amiruokchu, mihai ta dinga i ṭhahnemngaina chu hmûng an ta, inzak tâng an tih; anih, nangma dotuhai chu meiin kâng hmang a tih.
Chun, Judahaiin, “Tû am i na?” tia indawn dingin Jerusalema inthawkin a kuomah thiempuhai le Levi chia mihai an tir lai khan, hieng hi Johan thu lo inhriettir chu a nih:
Chun, a nu le pa kuoma chun, “Hi mipa hi in naupa, mitdel saa pieng a nih in ti kha a ni am a nih? Iengtin am tuhin a hmu thei ta a?” tiin an indawn a.
Judahai an ṭi leiin a nu le pa chun chuong thu chu an hril a nih; Judahaiin, chu hma khawm chun tûkhawmin “Ama chu Krista a nih,” tia an ṭan chun, inkhâwmna inah hnawng an tih ti hi an remti sa a na.