Chun, Fekân Ruoiṭhe hmain Isûn hi khawvêl hi suok sana, Pa kuoma a fe hun a tlung tah ti a hriet a. Amaa mi khawvêla um a hmangai hlakhai chu, a tâwp chen khawmin a hmangai zing a.
Nauhai, sâwt nawtê in kuomah ka la um hri hi, nangnîn mi zawng in ta; chun, Judahai kuoma, ‘Ka fena dingah hung thei naw ti niu,’ ti ka hril ang khan, tuhin chuong ang bawk chun in kuomah ka hril hi.
Titakzetin, ka hril cheu hi, tûkhawmin a mi ring chun thil ka thawhai hi ama khawmin thaw vêng a tih; hienghai nêka thil ropui lemhai khawm la thawng a tih, Pa kuoma ka fe ding leiin.
‘Ka fe hmang ding a na, in kuomah hung nâwk ka tih’, ka tizie cheu kha in hriet tah. Nangnîn mi hmangai ni unla Pa kuoma ka fe ding a ni leiin in lâwm ding a nih; Pa chu keia nêkin a ropui lem si a.
Chun, kei chu khawvêlah um ta naw ning, hienghai hi chu khawvêlah um an tih, kei chu i kuomah ka hung ding a ni tah. Pa Inthieng, anni chu I hmingin hum rawh, I hming mi pêk khan, eini ang bawka pumkhat an ni theina dingin.
Chun, Isûn a kuomah, “Mi chel naw rawh, tu chen khawmin Pa kuomah ka la hang fe nawh; amiruokchu, ka unauhai kuomah va fe la, an kuomah, ‘Ka pa, in Pa, Ka Pathien, in Pathien kuomah ka lâwn ding a nih,’ a tih, va ti rawh,” a ta.