Chun, tlâwmtên hma tieng a va fe dep a, a bawkkhup a, “Aw Pa, a thei chun, hi no hin mi khêl hrâm raw se; nisienlakhawm, keima thu ni lovin, nangma thu thu ni lem raw se,” tiin a ṭawngṭai a.
Nisienlakhawm, Isûn a kuomah, “Tuhin remti hrâm rawh, hieng anga felna po po sukkim hi ei ta dingin a mawi a nih,” tiin a dawn a. Chuongchun, rem a ti ta a.
“Keia khâtin iengkhawm ka thaw thei nawh; naa ka hriet ang peiin ro ka rêl hlak; ka rorêl chu indiktak a nih, keia thu thuin um ka tum naw a, a mi tirtu thu thua um ka tum lem hlak leiin.
“Nisienlakhawm, inhriettirna ka nei hi Johan inhriettirna nêk khan a ropui lem a nih; Pain thil thaw zo dinga a mi pêk, ka thilthaw ngei hin Pain a mi tir a ni ti ka chanchin ân hriettir a nih.
Iengkim ka thaw taphawt ka thawhmu hlak cheu kha, chuonga sininrim pum le, Lalpa Isu thu hre zing pumin mi hrâtnawhai in ṭhangpui ding a nih; ama ngeiin, ‘Iengkhat lâk nêkin pêkin lukhâwng a nei lem’, a ti kha,” a ta.
Isu ei ringna siemtu le sukfamkimtu tieng chu en zingin; ama chun a hmaa hlimna um lei chun muolphona chu ngainêpin, kraws chu a tuor a, Pathien lalṭhungpha changtieng khin a hang ṭhung ta a.